Tak orzekł WSA w Rzeszowie 21 czerwca 2012 r. (I SA/Rz 390/12).
Spór w sprawie dotyczył tego, czy system antenowy podlega opodatkowaniu. Organy podatkowe wyszły od analizy art. 2 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej UPOL) podającego, co stanowi przedmiot opodatkowania oraz art. 1a ust. 1 pkt 2 zawierającego legalną definicję budowli, odsyłającą do przepisów prawa budowlanego.
Analizując art. 3 pkt 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane zawierający katalog otwarty budowli, gdzie wskazano przykładowe obiekty budowlane, organy podatkowe uznały, że system antenowy jest budowlą i podlega opodatkowaniu podatkiem w wysokości 2 proc. ich wartości.
Spółka wniosła skargę do WSA. Podniosła w niej, że systemy antenowe są rzeczą ruchomą, nie są to części składowe nieruchomości, więc nie powinny być opodatkowane. Systemy antenowe można zdemontować z masztów, a te nie stracą swojej funkcjonalności i nie zmieni się ich gospodarcze przeznaczenie. Zdaniem spółki opodatkowaniu powinny podlegać tylko maszty z pominięciem systemów antenowych.
Sąd uchylił decyzję. Wskazał, że art. 3 prawa budowlanego definiuje obiekt budowlany jako budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, obiekt małej architektury. W art. 3 pkt 3 tej ustawy ustawodawca definiuje pojęcie budowli poprzez przykładowe wymienienie i w związku z tym należy uznać, iż budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 UPOL są wszystkie obiekty budowlane wymienione w tym przepisie lub które są obiektami zbliżonym lub podobnymi do nich.
W ocenie sądu, sieci systemów antenowych nie zostały wymienione w tym artykule i nie są obiektami do nich podobnymi. Nie stanowią też sieci technicznych w rozumieniu art. 3 prawa budowlanego – są jedynie pewnymi jej elementami. Systemy antenowe stanowiące jedynie element sieci technicznej nie podlegają podatkowi od nieruchomości, a opodatkowane są jedynie elementy nośne, elementy budowlane instalacji technicznych.
—Ewa Taszakowska współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Komentuje Jan Godyń doradca podatkowy, starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)
Wyrok WSA w Rzeszowie wpisuje się w linię orzeczniczą przyjmującą, że definicję budowli zamieszczoną w prawie budowlanym należy interpretować ściśle, a rozszerzanie zakresu pojęcia „sieć techniczna” na wszelkie elementy związane z taką siecią nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa. Stanowisko takie wyraził wcześniej m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 kwietnia 2010 r. (II FSK 2112/08).
Spór pomiędzy podatnikiem a organami dotyczy w analizowanej sprawie charakteru katalogu budowli zamieszczonego w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, jak również kwestii istnienia związku techniczno-funkcjonalnego pomiędzy urządzeniami umieszczonymi na obiektach budowlanych a tymi obiektami.
Organy uznały, że wymienione w art. 3 pkt 3 obiekty stanowią przykładową listę budowli, w związku z czym jako budowle można zaklasyfikować obiekty niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie organy podatkowe pominęły brak trwałego związku pomiędzy systemami antenowymi a masztami, na których się znajdują.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 13 września 2011 r. (P 33/09) listę budowli zawartą w art. 3 pkt 3 należy odczytywać w sposób ścisły, tj. budowlami są jedynie obiekty tam wymienione oraz inne obiekty do nich podobne. Systemy antenowe nie stanowią sieci technicznych, nie są również do nich podobne. Ponieważ stanowią urządzenia techniczne niebędące budowlami, nie mogą – pomimo pewnego związku z sieciami technicznymi – być przedmiotem opodatkowania.
Systemy antenowe nie pozostają również w takim związku funkcjonalnym z masztem, na którym są zamontowane, by mogło to uzasadniać tezę o łącznym stanowieniu całości techniczno-użytkowej wraz z masztem i traktowania tej całości jako jednorodnej budowli.W konsekwencji sąd słusznie uznał, że systemów antenowych nie można zaklasyfikować jako budowli. Nie są one bowiem niezbędne do eksploatacji masztu ani nie stanowią same sieci technicznej.
W tym kontekście należy negatywnie ocenić istniejące rozbieżności w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Niektóre sądy uznają bowiem, że w skład sieci technicznej jako przedmiotu opodatkowania wchodzą wszystkie związane z nią elementy, nawet takie, których usunięcie z sieci nie wiąże się z utratą możliwości jej eksploatowania.