Przepisy stawiają wysokie wymagania inwestorom w miejscowościach wypoczynkowych. 8 lipca 2011 zmieniły się jednak regulacje dotyczące uzdrowisk, dzięki czemu dużo łatwiej można w nich budować. Chodzi o nowelizację z 4 marca 2011 ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej (DzU nr 73, poz. 390).
Nie ma planu, wystarczą warunki
Do wejścia w życie tej noweli w wielu kurortach załatwienie formalności budowlanych było praktycznie niemożliwe. Ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym obligowała gminy, które są uzdrowiskami, do uchwalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w terminie dwóch lat od daty uzyskania tego statusu.
Tymczasem wiele gmin, chociaż są kurortami od wielu lat, do tej pory tego nie zrobiło. Szacuje się bowiem, że planów zagospodarowania przestrzennego nie ma przeszło 50 proc. z nich.
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nakazywała jednocześnie zawiesić postępowanie o wydanie warunków zabudowy dla obszaru, dla którego plan miejscowy musi być sporządzony, czyli także dla uzdrowisk. Zawieszenie to jest bezterminowe (art. 62 ust. 2 ustawy o planowaniu).
Wszystko się zmieniło po wejściu w życie wspomnianej noweli. Od tej daty gminy muszą obowiązkowo uchwalać plany tylko dla strefy najbardziej chronionej (A), czyli tej części, na terenie której znajdują się obiekty sanatoryjne i szpitale (są jeszcze strefy B i C). Będą miały na to dwa lata od daty wejścia w życie nowelizacji.
Oznacza to, że od wejścia w życie nowelizacji można już budować na terenach, dla których nie ma planów, po uprzednim uzyskaniu warunków zabudowy. Wydaje je wójt, burmistrz, prezydent miasta.
Dalej więc nie można budować na terenie strefy A, jeżeli nie zostanie dla niej uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Na tym jednak obostrzenia w przepisach się nie kończą.
Trzy strefy
Na terenie uzdrowiska albo na obszarze ochrony uzdrowiskowej przepisy wydzielają trzy rodzaje stref ochronnych: A, B i C. Najbardziej rygorystyczne zasady obowiązują w strefie A, a najmniej w C >patrz ramka.
Strefa A obejmuje obszar, na którym są zlokalizowane lub planowane zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, a także inne obiekty służące lecznictwu uzdrowiskowemu lub obsłudze pacjenta czy turysty, w szczególności pensjonaty, restauracje lub kawiarnie. Dla tej strefy procentowy udział terenów zielonych wynosi nie mniej niż 65 proc. ogólnej powierzchni.
Natomiast strefa B obejmuje obszar przyległy do strefy A i stanowiący jej otoczenie (procentowy udział terenów zielonych wynosi nie mniej niż 50 proc.).
Na tym terenie można realizować inwestycje, które nie mają negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz nieuciążliwe w procesie leczenia obiekty usługowe, turystyczne, rekreacyjne, sportowe i komunalne, budownictwa mieszkaniowego oraz inne związane z zaspokajaniem potrzeb osób przebywających na tym obszarze.
Z kolei za strefę C przepisy uznają tereny przyległe do strefy B i stanowiące jej otoczenie. Obejmuje ona obszar mający wpływ na zachowanie walorów krajobrazowych, klimatycznych oraz ochronę złóż naturalnych surowców leczniczych.
Dużo więc zależy od położenia działki, na której planowana jest inwestycja, najmniej inwestor może sobie pozwolić w przypadku działki w strefie A, najwięcej w strefie C.
Jakie są zakazy
W strefie A zabrania się m.in. budowy:
• zakładów przemysłowych,
• budynków mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych,
• garaży wolno stojących,
• obiektów handlowych o powierzchni użytkowania większej niż 400 mkw.,
• stacji paliw oraz punktów dystrybucji produktów naftowych,
• stacji bazowych telefonii ruchomej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnych i innych emitujących fale elektromagnetyczne, z wyłączeniem urządzeń łączności na potrzeby służb bezpieczeństwa publicznego i ratownictwa (z pewnymi zastrzeżeniami).
W strefie B nie wolno m.in. budować:
• stacji paliw, bliżej niż 500 m od granicy strefy A ochrony uzdrowiskowej,
• urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne, będących przedsięwzięciami mogącymi zawsze znacząco oddziaływać na środowisko,
• parkingów naziemnych o liczbie miejsc postojowych powyżej 50, z wyjątkiem podziemnych i naziemnych parkingów wielopoziomowych.
W strefie C zabrania się m.in.
• budowy zakładów przemysłowych,
• prowadzenia robót melioracyjnych i innych działań powodujących niekorzystną zmianę istniejących stosunków wodnych,
• prowadzenia działań mających negatywny wpływ na fizjografię uzdrowiska i jego układ urbanistyczny lub właściwości lecznicze klimatu.
Podstawa prawna
