Home banking, czyli bankowość elektroniczna, występuje w dwóch wersjach. Pierwsza to system połączenia firmy z bankiem za pomocą modemu działający w trybie offline (dane nie są dostępne od razu). Żeby system mógł działać, na komputerach w siedzibie klienta musi być zainstalowane odpowiednie oprogramowanie. System korzysta z połączenia modemowego (przez zwykłe linie telefoniczne). Połączenie jest nawiązywane na żądanie użytkownika, np. w celu wysłania przelewów, pobrania informacji o saldzie czy historii operacji na rachunkach. Aby pobrać dane, trzeba połączyć się z bankiem. Potem się rozłączamy i aby mieć bardziej aktualne dane, znów musimy się połączyć.

Obecnie wiele banków udostępnia też inną wersję bankowości elektronicznej wykorzystującą Internet. Nie wymaga ona instalacji dużej liczby programów na komputerach u klienta; wyjątkiem jest specjalistyczne oprogramowanie lub sprzęt potrzebny do zapewnienia bezpieczeństwa (np. czytniki kart mikroprocesorowych czy linii papilarnych). System może być używany za pośrednictwem każdego komputera wyposażonego w dostęp do Internetu. Działa online – klient w dowolnej chwili ma dostęp do aktualnych danych bankowych.

Niektóre banki proponują obie wersje bankowości elektronicznej. Na przykład Bank Pekao SA ma w swojej ofercie system Proffice działający w trybie offline; operacje są realizowane podczas sesji w określonych godzinach, kiedy to system łączy się z bankiem. Jest to oferta dla największych firm (segment korporacyjny). Natomiast Pekao Biznes 24 jest systemem bankowości internetowej funkcjonującym w trybie online. Zlecenia są wykonywane na bieżąco po ich wprowadzeniu.

[srodtytul]Różne funkcje[/srodtytul]

Zakres usług w ramach home banking jest bardzo zróżnicowany. Poza prostymi operacjami – takimi jak realizacja przelewów krajowych, do ZUS, urzędu skarbowego, zleceń zagranicznych – system umożliwia generowanie raportów, tworzenie i wysyłanie paczek przelewów, importowanie ich z zewnętrznych systemów firmy, wielopoziomowe autoryzowanie transakcji. Jest też praktycznym narzędziem dla działu księgowości, ponieważ przez funkcję importu i eksportu danych współpracuje z aplikacjami finansowo-księgowymi. Istnieje również możliwość grupowania rachunków, realizacji polecenia zapłaty czy ponownego definiowania zleceń stałych.

System pozwala poza tym na sprawne zarządzanie depozytami firmy, m.in. zakładanie lub zamykanie lokat. Umożliwia kontrolowanie wydatków dokonywanych przez pracowników firmy za pomocą kart płatniczych. Można za jego pośrednictwem złożyć wniosek kredytowy.

Przedsiębiorca ma możliwość wielopoziomowego zarządzania uprawnieniami użytkowników. Może samodzielnie ustalać listę aktywnych opcji dla poszczególnych pracowników, nadawać im dostęp do wybranych rachunków, a w razie potrzeby blokować go w trybie natychmiastowym. Może też określać odrębne limity autoryzacji dla poszczególnych użytkowników systemu.

Można znaleźć również systemy z nietypowymi funkcjami. Na przykład Deutsche Bank PBC klientom międzynarodowym oferuje aplikacje w językach angielskim i niemieckim. System wyposażony został w bazę banków krajowych i zagranicznych, tabelę kursów walut i archiwa kursów, co ułatwia dokonywanie transakcji firmom prowadzącym rozliczenia z kontrahentami zagranicznymi.

[srodtytul]Jakie koszty[/srodtytul]

Obsługa systemu, instalacja oprogramowania wiąże się z wydatkami, ale koszty nie są już tak wysokie jak jeszcze kilka lat temu. Abonament miesięczny wynosi około 100 – 200 zł. W niektórych bankach zapłacimy także za dodatkowe stanowiska. Natomiast instalacja systemu to wydatek do 300 zł. W większości banków w tę sumę wliczony jest także koszt szkolenia pracowników. Jeśli będzie potrzebna dodatkowa lekcja obsługi programu, trzeba będzie za nią zapłacić do 250 zł. Wiele banków elastycznie ustala opłaty dla swoich największych klientów.

Systemy te są bardzo dobrze zabezpieczone. Na przykład w ING Banku wymagane jest przedstawienie certyfikatu cyfrowego z zaszyfrowanym kluczem i zabezpieczonego hasłem. Certyfikat przechowywany jest na karcie kryptograficznej lub eTokenie (mającym takie same właściwości jak karta). Połączenie jest zabezpieczone podwójnym protokołem SSL szyfrującym przesyłane dane. Każde zlecenie musi być podpisane przez właściwego użytkownika. Klient określa we wniosku uprawnienia użytkowników; rachunki, do których mają uprawnienia, transakcje, jakie mogą wykonać, limity itp. Można też określić godziny dostępu i adresy IP, z których można się łączyć z systemem. Dodatkowym zabezpieczeniem jest automatyczne wygasanie sesji po pewnym okresie bezczynności.