Pozew to pismo wszczynające proces sądowy. Nie musi go pisać osoba zawodowo zajmująca się udzielaniem pomocy prawnej, tak jak adwokat czy radca prawny. Możesz to zrobić sam. Podobnie zresztą jak samemu wolno ci działać w swojej sprawie przed sądem. Od tej ostatniej reguły jest jednak pewien wyjątek. Otóż w postępowaniu przed Sądem Najwyższym stronę musi zastąpić profesjonalny pełnomocnik. Od pozwu do Sądu Najwyższego droga jednak na ogół daleka.

[srodtytul]Jednego wzorca nie ma[/srodtytul]

Pozew jest pismem procesowym i musi spełniać wymogi przed takim pismem stawiane. Kodeks postępowania cywilnego wymienia kilka elementów, których umieszczenie w pozwie jest obowiązkowe. Poza tym autorowi takiego dokumentu wolno włączyć do niego także inne, które uzna za stosowne.

Jednego obowiązującego wzorca pozwu nie ma. Ważne jest jedynie to, ażeby znalazło się w nim to, czego ustawodawca wymaga. Kolejność natomiast jest w zasadzie dowolna. Oczywiście pewne wymogi narzuca tu logika. Utarł się też już pewien zwyczaj i najlepiej po prostu go przestrzegać.

[srodtytul]Krok po kroku[/srodtytul]

Pracę nad pozwem zacząć można od podania miejsca i daty jego sporządzenia (np. „Skarżysko-Kamienna, 19 listopada 2008 r.”), ale nie jest to konieczne. Procesowe znaczenie ma i tak dzień wniesienia pisma do sądu albo nadania go na poczcie.

Niezmiernie ważne jest wskazanie w pozwie sądu, do którego go kierujemy. Nie trzeba natomiast znać jego wewnętrznej organizacji. Nie musimy zatem podawać konkretnego wydziału. Wystarczy wskazać, o jaki sąd nam chodzi i gdzie się on mieści (np. „Sąd Rejonowy w Sanoku”). Tam już fachowcy zadbają, żeby pismo trafiło do właściwego pokoju.

[b]W każdym pozwie należy oznaczyć strony sporu. W postępowaniu procesowym są co do zasady dwie: powód i pozwany. Powód to ten, kto wnosi pozew do sądu. Pozwany to jego przeciwnik.[/b] Siłą rzeczy zatem powód się domaga, ażeby pozwany coś zrobił albo czegoś nie robił. Wpisujemy zatem do pozwu dane o sobie i drugiej stronie. Chodzi przede wszystkim o nazwę albo imię i nazwisko. Numeru KRS podawać nie trzeba, ale można. Nazwę lepiej podać w formie pełnej, a nie skróconej. Ważne są też adresy stron. Kodeks wymaga co prawda tylko oznaczenia miejsca zamieszkania albo siedziby – a te bynajmniej nie są tożsame z adresem. Jego brak skutkuje jednak zastopowaniem całego postępowania, więc lepiej nie eksperymentować.

[srodtytul]Wyceń żądania[/srodtytul]

Kolejnym kamieniem milowym pozwu jest oznaczenie wartości przedmiotu sporu. Trzeba to zrobić w każdym bez wyjątku pozwie – chyba że żądamy w nim konkretnej kwoty. Wtedy podawanie wartości przedmiotu sporu nie miałoby sensu, po cóż bowiem dwa razy pisać to samo.

Dlaczego wartość ta jest tak ważna? Otóż od niej zależy często wysokość opłaty sądowej. Co do zasady bez opłaty żaden proces nie może ruszyć z miejsca. Wartość przedmiotu sporu ma także znaczenie dla wskazania sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Te, w których chodzi o mniejsze kwoty, rozstrzygają w pierwszej instancji sądy rejonowe, sprawy finansowo znaczniejsze należą od razu do sądów okręgowych.

W pozwie musi się też znaleźć oznaczenie rodzaju pisma. Wystarczy napisać w nagłówku słowo „pozew”. W praktyce jest ono często rozwijane – jako „pozew o zapłatę”, „pozew o zaniechanie naruszeń” itp.

Następnie precyzujemy, czego się od sądu domagamy i podajemy okoliczności faktyczne uzasadniające żądania. To ostatnie pojęcie jest dość ważne. Oznacza bowiem, że w pozwie nie trzeba podawać okoliczności prawnych. Innymi słowy, sądowi nie musimy wskazywać, z jakich przepisów wynikają nasze przywileje ani tym bardziej cytować obowiązujących regulacji.

Na poparcie przytoczonych okoliczności przedstawiamy dowody. Jeśli spierasz się z innym przedsiębiorcą, musisz pamiętać o istotnych ograniczeniach dowodowych. Otóż w postępowaniu gospodarczym – a takie właśnie ma miejsce wówczas, gdy obie strony to firmy – późniejsze przywoływanie dowodów jest ograniczone. Powód musi wówczas wykazać, że ich powołanie w pozwie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później.

[srodtytul]Rozwijamy i kończymy[/srodtytul]

Pozew może zawierać wnioski o zabezpieczenie powództwa, nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności i przeprowadzenie rozprawy w nieobecności powoda. Poza tym mogą się w pozwie znaleźć wnioski służące do przygotowania rozprawy. W szczególności chodzi o:

- wezwanie na rozprawę wskazanych przez powoda świadków i biegłych,

- dokonanie oględzin,

- polecenie pozwanemu dostarczenia na rozprawę dokumentu będącego w jego posiadaniu, a potrzebnego do przeprowadzenia dowodu lub przedmiotu oględzin,

- zażądanie na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich.

Na ogół wszystkie te elementy podaje się jeszcze przed uzasadnieniem pozwu.

[b]W pozwie nie może zabraknąć podpisu. Jeśli pismo to wnosisz sam, samodzielnie je parafujesz. Jeżeli wnosi je w twoim imieniu pełnomocnik, wystarczy jego podpis.[/b] I w jednym, i w drugim wypadku podpis nie musi być czytelny – o ile da się go w sposób niebudzący wątpliwości przypisać danej osobie.

Zamknięciem pozwu jest lista załączników. Należy na niej wymienić wszystko, co do pisma dołączamy – pełnomocnictwo, dowody itp. Pamiętajmy, że do pozwu należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. W postępowaniu gospodarczym jest jeszcze jeden ważny wymóg. Otóż powód powinien dołączyć do pozwu odpis reklamacji lub wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania wraz z dowodem doręczenia albo wysłania go pozwanemu przesyłką poleconą. Jeśli tego nie uczyni, ryzykuje zwrotem pozwu.

[ramka][b]Elementy pozwu[/b]

- wskazanie sądu

- oznaczenie stron

- określenie wartości przedmiotu sporu

- słowo „pozew” w nagłówku

- żądania

- uzasadnienie żądań wraz ze wskazaniem dowodów

- podpis

- wymienienie załączników[/ramka]