Firma wypłaciła w marcu niepełnosprawnemu pracownikowi za luty 2008 r.: 300 zł wynagrodzenia za urlop, 700 zł zasiłku chorobowego i 500 zł ekwiwalentu za urlop, co razem dało 950 zł netto. Czy w poz. 42 informacji miesięcznej INF-D-P „wynagrodzenie osiągane” mam podać tylko 300 zł pensji za urlop, a w poz. 44 „wynagrodzenie wypłacone” całe 950 zł, czyli netto od wszystkich składników?
Nie
W poz. 42 druku INF-D-P wpisujemy wyłącznie 300 zł wynagrodzenia za urlop. Do wynagrodzenia osiąganego nie zaliczamy zasiłku chorobowego i ekwiwalentu za urlop. Zgodnie z wytycznymi do tego formularza wynagrodzenia osiąganego nie pomniejszamy ani o obowiązkowe składki należne od pracownika, ani o zaliczkę na podatek dochodowy. Nie uwzględniamy w nim jednak innych świadczeń, jak: zasiłków, ekwiwalentów, w tym za urlop lub pranie odzieży, dodatków mieszkaniowych, odpraw czy zapomóg. Z kolei według wytycznych do poz. 44 wynagrodzenie wypłacone to osiągane przez zatrudnionego, zmniejszone o należne od niego składki i zaliczkę na podatek dochodowy. Dlatego wynagrodzenie wypłacone powinno wynikać z osiąganego.
Zakład pracy chronionej rozlicza dofinansowania wynagrodzeń ryczałtem. Pensje wypłaca pod koniec miesiąca. Na ogół system SODiR oblicza je poprawnie. Mam jednak problem z algorytmem za niektórych niepełnosprawnych ze schorzeniem specjalnym. Oto przykład rozliczenia w informacji INF-D-P ze stycznia br. zatrudnionego na pełny etat z umiarkowaną niepełnosprawnością:
poz. 42 – 1349,18 (wynagrodzenie osiągane),
poz. 44 – 949,43 (wynagrodzenie wypłacone),
poz. 45 – 164,73 (pomniejszenia),
poz. 38 – 1543,31 (najniższy pułap intensywności pomocy: 1170 zł ryczałtu plus 373,31 zł składki ZUS),
poz. 39 – 1543,31,
poz. 40 – 0,00,
poz. 41 – 373,31 (refundacja za okres sprawozdawczy),
poz. 43 – 1731,60 (kwota ustalona na podstawie art. 26a ust. 1 – 3),
poz. 46 – 1184,45 (kwota po pomniejszeniach),
poz. 49 – 382,42 (kwota na zfron),
poz. 50. – 1552,42 (do wypłaty).
Skąd się wzięły kwoty z poz. 46 i 49? Według mnie powinno tam być odpowiednio 1170 zł i 0 zł.
W poz. 38 informacji INF-D-P podajemy niższy z dwóch pułapów intensywności pomocy:
a) ryczałtu – liczonego dla wymienionej osoby następująco: (936 zł x 70 proc.) + (936zł x 55 proc.) =1170 zł;
wszystkie składki ZUS – razem 27,67 proc., na co składa się: emerytalna (9,76 proc.) i chorobowa (2,45 proc.) należne od pracownika oraz emerytalna (9,76 proc.), rentowe (4,5 proc.), wypadkowa (np. 1,2 proc.) należne od pracodawcy,
wynagrodzenie osiągane 1349,18 zł;
1349,18 x 27,67 proc. = 373,32 zł1170 zł + 373,32 zł = 1543,32 zł
b) kosztów płacy – zsumowanego wynagrodzenia brutto (1349,18) i składek należnych od pracodawcy (15,46 proc.), czyli łącznie 1557,76 zł.
W poz. 38 wpisujemy kwotę mniejszą, czyli 1543,32 zł. Zaznaczam, że jest to pozycja narastająca, czyli liczona od początku roku do okresu sprawozdawczego włącznie. Pracodawca wyliczył ją prawie poprawnie, gdyż pomylił się o grosz, podobnie jak kwotę z poz. 45 (1349,18 zł x 12,21 proc.). Błąd wystąpił natomiast w poz. 39. Należało tu wykazać samą refundację składek za styczeń, a zakład zsumował ją z dofinansowaniem. Niesłusznie, bo dopiero w informacji za luty dodajemy w tej pozycji jedno dofinansowanie z poz. 48 druku INF-D-P za styczeń z dwoma refundacjami składek (za styczeń i za luty).
Aplikacja wyliczyła wszystkie pozycje, które ustala sama, poprawnie. Ważne jest jednak, by zakład prawidłowo wypełniał poz. 38 – 42 i 44 formularza INF-D-P. Z rachunków wynika, że ryczałt za tego pracownika za styczeń równa się 1170 zł, a 382,42 zł firma musi przekazać na indywidualne programy rehabilitacji w ramach zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, co w poz. 50 daje łączną kwotę do wypłaty 1552,42 zł.
