Wbrew pozorom sytuacja dłużnika nie jest w opisanej sytuacji beznadziejna. Podkreślmy przede wszystkim, że zajęcie konta na poczet niewielkiej kwoty nie oznacza jego zablokowania. Przepisy – i to zarówno te dotyczące egzekucji administracyjnej, jak i regulujące egzekucję w postępowaniu cywilnym – tego nie nakazują. Przewidują jedynie blokowanie rachunku do wysokości egzekwowanej wierzytelności. Nadwyżką posiadacz rachunku może swobodnie dysponować. Jeśli bank blokuje całe konto, to albo wynika to z niewiedzy, albo z jakichś wewnętrznych regulacji. O takie rzeczy warto zresztą zapytać w banku jeszcze przed podpisaniem umowy.

Można też interweniować u prowadzącego postępowanie. W postępowaniu cywilnym będzie to komornik, w egzekucji administracyjnej np. naczelnik urzędu skarbowego. Oczywistym argumentem jest nadużycie przysługujących uprawnień. Pamiętajmy, że zarówno wierzyciel w postępowaniu cywilnym, jak i organ egzekucyjny w postępowaniu administracyjnym powinni stosować środki najmniej uciążliwe dla dłużnika.

Egzekucja z rachunków bankowych jest dla wierzyciela środkiem niezwykle dogodnym. Jeśli na koncie są pieniądze, to wystarczy jedno pismo komornika do banku i sprawa załatwiona. Zupełnie inaczej wygląda to z punktu widzenia wierzyciela. Dla niego zajęcie konta oznacza często paraliż działalności. Nic nie stoi więc na przeszkodzie, żeby dłużnik wskazał wierzycielowi jakiś inny majątek, którego zajęcie byłoby mniej uciążliwe.

W egzekucji administracyjnej warto korzystać z tzw. zarzutów. Zarzut to forma, w jakiej dłużnik kwestionuje działania organu egzekucyjnego. W postępowaniu cywilnym można z kolei wykorzystać do tego skargę na czynności komornika. Przydatny będzie też wniosek o zawieszenie egzekucji. Kodeks postępowania cywilnego stanowi bowiem wprost, że jeżeli egzekucja z jednej części majątku dłużnika wystarcza do zaspokojenia wierzyciela, dłużnik może żądać zawieszenia egzekucji z pozostałej części majątku. Ta ostatnia możliwość jest przydatna wtedy, gdy zastosowanych zostało kilka sposobów egzekucji.

Podstawa prawna: art. 767, 799 i 889 kodeksu postępowania cywilnego, art. 33 pkt 8, art. 34 i 80 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (DzU z 2005 r. nr 229, poz. 1954 ze zm.)