Zgodnie z ustawą o rachunkowości rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia. Jednocześnie art. 34 ust. 1 ustawy o rachunkowości pozwala na wycenę materiałów i towarów w cenach zakupu oraz produktów w toku produkcji w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia lub tylko materiałów bezpośrednich bądź pominięcie wyceny w ogóle.
O ile w przypadku materiałów i towarów zastąpienie ceny nabycia ceną zakupu jest uproszczeniem ograniczającym jedynie rozpoznawanie i rozliczanie kosztów zakupu, to już w przypadku produkcji w toku zaniechanie jej wyceny może ograniczyć pracochłonność w znacznym stopniu.
Zastosowanie tych uproszczeń jest jednak możliwe, jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki. Dodatkowo nie mogą być one stosowane do produkcji o przewidywanym czasie wykonania dłuższym niż 3 miesiące, przeznaczonej do sprzedaży lub na rzecz środków trwałych w budowie jednostki.
Możliwe jest również zastosowanie uproszczenia w postaci ujmowania rzeczowych aktywów obrotowych na dzień nabycia lub wytworzenia w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu, albo kosztami wytworzenia.
W takim przypadku wartość wyrażoną w cenach ewidencyjnych na dzień bilansowy doprowadza się do poziomu rzeczywistego. Nie dotyczy to jednak produktów gotowych, produkcji w toku i półproduktów, jeżeli do ich ewidencji stosuje się koszty planowane, w tym normatywne, różnice zaś między planowanymi a rzeczywistymi kosztami wytworzenia są nieznaczne.
Innym rodzajem uproszczenia, tym razem jednak dostępnym znów jedynie dla jednostek, których roczne sprawozdanie finansowe jednostki nie podlega obowiązkowi badania, jest możliwość doliczenia do bezpośrednich kosztów wytworzenia produktu całości kosztów pośrednich związanych z wytworzeniem tego produktu, niezależnie od poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych.
Ustalony w ten sposób koszt wytworzenia nie może być wyższy od ceny sprzedaży netto (art. 28 ust. 4a ustawy o rachunkowości). Dzięki zastosowaniu tego uproszczenia, przy obliczaniu kosztu wytworzenia nie trzeba określać normalnego poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych i ustalania kosztu niewykorzystanych zdolności produkcyjnych.
