Rozpowszechnianie się praktyk unikania opodatkowania przy wykorzystaniu transgranicznych struktur i schematów wywołało w wielu krajach reakcje organów administracji odpowiedzialnych za finanse publiczne. W efekcie standardem w rozwiniętych gospodarczo krajach, np. Australii, Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Hong Kongu, Irlandii, Kanadzie, Niemczech, Norwegii, Nowej Zelandii, Portugalii, RPA, Szwecji i Szwajcarii, Wielkiej Brytanii stała się klauzula generalna przeciwko unikaniu opodatkowania (General Anti-Avoidance Rule – w skrócie GAAR) albo rozwinięta linia orzecznictwa sądowego zwalczająca nadużycia podatkowe (np. w USA). Przepisy w poszczególnych krajach mogą różnić się w szczegółach przyjętych rozwiązań, ale ich celem jest unieważnienie skutków obniżenia opodatkowania będącego wynikiem operacji, które technicznie są legalne, ale nie są motywowane żadnym nadrzędnym celem gospodarczym poza unikaniem opodatkowania.