Geneza rozpoczęcia prac nad SIF
Zgodnie z Dyrektywą V AML wszystkie państwa członkowskie mają obowiązek do 10 września 2020 r. utworzyć scentralizowane automatyczne mechanizmy pozwalające na identyfikację posiadaczy rachunków bankowych oraz płatniczych, a także skrytek depozytowych. O konieczności utworzenia takiego mechanizmu wspominano już w preambule Dyrektywy IV AML. Warto nadmienić, że w I kwartale 2017 r. (jeszcze przed uchwaleniem obecnie obowiązującej ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, która implementowała Dyrektywę IV AML) procedowano już utworzenie Centralnej Bazy Rachunków (CBR). CBR miała stanowić właśnie tożsamy do SIF mechanizm pozwalający na identyfikację posiadaczy rachunków. Prace nad ustawą zatrzymano jednak i nie kontynuowano w procedowanym kształcie z uwagi na fakt, iż w międzyczasie rozpoczęła się nowa kadencja Sejmu i Senatu, co oznacza, że wszystkie nieuchwalone wcześniej projekty ustaw zostały skasowane. Nie oznacza to jednak, że obowiązek Polski, jako kraju członkowskiego UE, w zakresie utworzenia mechanizmu identyfikacji posiadaczy rachunków stał się niebyły. Stąd specjaliści rynku AML spodziewali się, że w nowej kadencji Parlamentu prace będą kontynuowane.