Po abonamentach medycznych imprezy jednoczące personel to kolejne bonusy dla personelu, na które czyhają organy podatkowe. Mimo to pracodawcy wciąż próbują uniknąć tej daniny. Uzasadniają, że w tej sytuacji nie da się ustalić indywidualnego przychodu przypadającego na jednego pracownika.
Zazwyczaj przecież firmy nie wiedzą, ilu zatrudnionych wzięło udział w przedsięwzięciu, ilu co zjadło i wypiło, kto obejrzał przedstawienie, a jeśli na przyjęcie zaproszono klientów, to jaka na nich przypada część konsumpcji i rachunku końcowego.
Bez konkretnego przychodu
Zakłady twierdzą, że nie ma tu w ogóle mowy o powstaniu przychodu ze stosunku pracy. I trzeba przyznać, że często wygrywają przed wymiarem sprawiedliwości, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 stycznia 2011 r. (II FSK 1531/09) czy orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 24 października 2011 r. (III SA/Wa 555/11).
Według pierwszego wyroku „nie sposób określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów imprezy integracyjnej. Dla opodatkowania istotne jest natomiast to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy updof nie dają podstaw do wykonania takiego działania".
Według fiskusa można, a nawet trzeba
Organy podatkowe są innego zdania i żądają zaliczek od imprez integracyjnych. Jeśli jeszcze w zeszłym roku można było dostrzec w ich wykładni wahanie, to tegoroczna jest już jednolicie profiskalna.
Przykładowo takie stanowisko zawierają interpretacje: dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 lutego 2012 r. (IBPBII/ 1/415--950/11/HK) i z 24 stycznia 2012 r. (IBPBII/1/415-907/ 11/HK) czy dyrektora IS w Poznaniu z 29 listopada 2011 r. (ILPB1/415-1051/11-2/TW).
Ich zdaniem imprezy integracyjne opłacone ryczałtem przez zakład to nieodpłatne świadczenie dla podwładnego stanowiące przychód ze stosunku pracy. Nie ma przy tym znaczenia, jaki stopień konsumpcji czy rozrywki przypada na poszczególnego pracownika. Dlatego zbiorczą cenę usługi szef powinien podzielić między wszystkich zaproszonych zatrudnionych bądź tylko między tych, którzy zgłosili chęć udziału w spotkaniu, pod warunkiem że takie deklaracje zostały odebrane od podwładnych (np. zrobiono listę zainteresowanych), a koszt jednostkowy można przyporządkować jedynie faktycznie uczestniczącym w spotkaniu.
Aby potem nie żałować
Mimo kontrowersji i korzystnych orzeczeń sądowych dla podatników warto zastanowić się nad odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od imprez integracyjnych. Właśnie z obawy przed podzieleniem losu pracodawców, którzy wcześniej nie uiszczali podatku z racji abonamentów medycznych, a teraz muszą dokonać korekt za kilka lat wstecz i ponosić znaczne wydatki.
Dlatego po ustaleniu jednostkowego kosztu spotkania, sponsorowanego z funduszy firmy, trzeba odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy do 20. dnia następnego miesiąca. Dotyczy to też składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, ponieważ podstawą ich wymiaru jest przychód w rozumieniu podatkowym.
Preferencyjnie szef może jedynie potraktować przedsięwzięcie integracyjno-rekreacyjne, które zakład sfinansował z zasobów zfśs. Od takiego świadczenia nie odprowadza się składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne bez limitu, a podatku dochodowego – do kwoty 380 zł rocznie na jednego pracownika.
Kiedy zwolnienia
Spotkanie integracyjne, które pracodawca pokrył z zfśs, w całości jest wolne od składek społecznych i zdrowotnej. Uznając, że należy od niego odprowadzić podatek dochodowy, jego wartość jest zwolniona od tej daniny do 380 zł rocznie na jednego podwładnego.
Większości imprez dla załogi nie można jednak sfinansować z zfśs. W takim razie wartość nieodpłatnego świadczenia przypadająca na jednego pracownika podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu. Koszt jednostkowy należy wówczas dodać do innych przychodów zatrudnionego wypłaconych lub postawionych mu do dyspozycji w danym miesiącu, a od sumy pobrać składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy.
Przykład
Firma zorganizowała czterodniowy spływ kajakowy dla pracowników i członków ich rodzin, finansując go w całości z zasobów zfśs. W wycieczce wziął udział pracownik pan Jan, jego żona i ojciec. Koszt jednostkowy wynosił 170 zł. Z tytułu otrzymanego świadczenia nieodpłatnego nie trzeba w ogóle odprowadzać składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, DzU z 1998 r. nr 161, poz. 1106 ze zm.). Pod względem podatkowym pan Jan uzyskał natomiast 510 zł przychodu ze stosunku pracy, bo również koszty jednostkowe przypadające na żonę i ojca pracownika stanowią jego przychód. Kwota ta jest wolna od podatku dochodowego do limitu 380 zł rocznie na jednego zatrudnionego, a od nadwyżki (czyli od 130 zł) należy zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Przychodu w ogóle nie uzyskali żona i ojciec pana Jana.
Przykład
Zakład przygotował imprezę integracyjno-rozrywkową dla pracowników, byłych pracowników – emerytów i rencistów oraz osób im towarzyszących, opłacając ją w całości ze środków obrotowych przedsiębiorstwa. Koszt jednostkowy to 70 zł. Uczestniczyli w niej m.in. pracownik pan Zygmunt i jego partnerka oraz były pracownik, będący teraz emerytem, pan Tadeusz i jego dwie dorosłe córki. Pan Zygmunt (pracownik) osiągnął z tej racji przychód ze stosunku pracy w kwocie 140 zł, od którego należy odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy. Nie powstał natomiast przychód u jego partnerki.
Pan Tadeusz (były pracownik emeryt) uzyskał 210 zł przychodu z innych źródeł, który może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy podatkowej, a więc z racji świadczeń przyznanych byłemu pracownikowi zakładu mającemu obecnie status emeryta lub rencisty, otrzymanych w związku z uprzednio łączącym go stosunkiem pracy. Jeśli w danym roku kalendarzowym pan Tadeusz wyczerpał już limit ulgi (2280 zł), od kwoty 210 zł zakład musi pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 proc. przychodu. Przychodu nie osiągnęły jego córki.
Przykład
Na swój koszt pracodawca przygotował spotkanie integracyjne, na które zaprosił wszystkich obecnych i byłych pracowników – emerytów i rencistów oraz towarzyszące im osoby (bez względu na to, czy należą do rodziny, czy nie). Szef nie odbierał od załogi deklaracji uczestnictwa w imprezie ani nie prowadził ewidencji przybyłych. Aby ustalić kwotę jednostkowego przychodu przypadającą na jednego uczestnika, trzeba ryczałtową cenę party podzielić przez liczbę wszystkich pracowników oraz byłych pracowników zaproszonych na nie, a koszt pojedynczy przypisać wyłącznie pracownikom oraz byłym pracownikom uczestniczącym w przyjęciu (interpretacja dyrektora IS w Katowicach z 14 lutego 2012 r., IBPBII/1/415-950/11/HK; komunikat Ministerstwa Finansów z 6 marca 2012 r., źródło www.mf.gov.pl).
Przykład
Firma sfinansowała imprezę plenerową dla pracowników, odbierając od nich wcześniej deklaracje chęci uczestnictwa, ponosząc ryczałtową odpłatność. Okazało się, że część zatrudnionych, którzy zgłosili swój udział, nie przyszła. W takiej sytuacji ogólną cenę usługi pracodawca powinien podzielić przez wszystkich pracowników, którzy zadeklarowali wolę udziału, uwzględniając również tych, którzy zawiedli. Jednostkowa cena stanowi jednak przychód wyłącznie uczestniczących w spotkaniu (np. interpretacja dyrektora IS w Katowicach z 25 listopada 2011 r., IBPBII/1/415-771/11/BD). Niekiedy orzecznictwo idzie jeszcze dalej, nakazując naliczać podatek dochodowy z tytułu imprez integracyjnych każdemu pracownikowi zaproszonemu na nią, nawet jeśli się na nią nie stawił, np. z powodu choroby (wyrok NSA z 17 stycznia 2012 r., II FSK 2749/11).
Zarówno przy imprezach opłaconych z zfśs, jak i z innego źródła należy pamiętać o tym, że koszt jednostkowy:
