Podstawą do uzyskania środków na życie chorujących zatrudnionych jest opłacanie przez pracodawcę składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych. Pracownik podlega ubezpieczeniu, ma więc prawo do zasiłku chorobowego i innych świadczeń w czasie niezdolności do pracy.
Zasady ich przyznawania określa [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=176768]ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r., nr 31, poz. 267)[/link].
Przepisy mówią jednak, że aby otrzymać zasiłek, ubezpieczeniu trzeba podlegać odpowiednio długo.
[srodtytul]Ważny staż[/srodtytul]
Pracownik nabywa prawo do zasiłku po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia. Do ich ustalenia wlicza się oczywiście wcześniejsze okresy ubezpieczenia chorobowego (np. u poprzedniego pracodawcy), pod warunkiem że przerwa między nimi trwała nie więcej niż 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej. Jeżeli więc pracownik podejmie pierwszą pracę i od razu zachoruje, to niestety nie będzie za czas choroby otrzymywać zasiłku. W takiej niekomfortowej sytuacji będzie również osoba, która miała dłuższą przerwę w zatrudnieniu.
Są jednak sytuacje, w których zasiłek przysługuje od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu. Takie prawo mają osoby, które uległy wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, a także mające co najmniej dziesięcioletni staż pracy, jeżeli zachorowały w nowej firmie.
Od pierwszego dnia zatrudnienia zasiłek chorobowy należy się też absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zatrudnili się w ciągu 90 dni od dnia jej ukończenia lub uzyskania tytułu magistra.
[srodtytul]Ważne okoliczności[/srodtytul]
Posiadanie długiego stażu ubezpieczeniowego nie jest jedynym warunkiem uzyskania zasiłku chorobowego. Prawo do niego uzależnione jest także od okoliczności powstania niezdolności do pracy. [b]Zasiłek nie będzie wypłacony, i to za cały okres niezdolności do pracy, gdy doszło do niej w efekcie popełnienia umyślnego przestępstwa[/b] lub wykroczenia. Oczywiście o zaistnieniu takich okoliczności może przesądzić tylko prawomocne orzeczenie sądu. Do tego momentu zasiłek chorobowy jest wypłacany, chyba że pracownik został tymczasowo aresztowany. Za czas niezdolności do pracy w trakcie aresztowania zasiłek nie przysługuje.
Ważne jest też, czy do choroby lub rozstroju zdrowia powodującego niezdolność do pracy nie doszło wskutek nadużycia alkoholu. Jeśli tak właśnie było, zasiłek chorobowy nie przysługuje za pierwsze pięć dni tej niezdolności.
[srodtytul]Praca na zwolnieniu[/srodtytul]
Prawo do zasiłku chorobowego jest odbierane także, jeżeli osoba przebywająca na zwolnieniu lekarskim pracuje zarobkowo lub wykorzystuje zwolnienie niezgodnie z jego celem, np. nie poddaje się rehabilitacji. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2005 r. pracą zarobkową, której wykonywanie w okresie rzeczonej niezdolności do pracy powoduje utratę prawa do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego, jest każda aktywność zmierzająca do osiągnięcia zarobku, w tym pozarolnicza działalność gospodarcza, choćby nawet polegała na czynnościach nieobciążających w istotny sposób organizmu przedsiębiorcy i pracownika pozostającego na zwolnieniu lekarskim.
Procedurę sprawdzania tego, co pracownik robi w czasie zwolnienia, oraz zasady formalnej kontroli zaświadczeń określa [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=79146]rozporządzenie ministra pracy (DzU z 1999 r. nr 65, poz. 743)[/link].
Masz pytanie, wyślij e-mail do autora [link=mailto:t.zalewski@rp.pl]t.zalewski@rp.pl[/link]
