Jeśli chodzi o dokumentowanie prawa do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, mamy okres przejściowy, który zakończy się dopiero z chwilą wydania zainteresowanym kart ubezpieczenia zdrowotnego. Szkopuł w tym, że okres przejściowy ciągnie się, niestety, od stycznia 1999 r.
Do czasu wydania zatrudnionemu karty dowodem ubezpieczenia zdrowotnego jest każdy dokument, który potwierdza uprawnienia do świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności poświadczający opłacanie składek zdrowotnych. Wynika tak z art. 240 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU nr 210, poz. 2135 ze zm.).
W grę wchodzi zatem raport ZUS RMUA lub inna informacja pisemna przekazywana ubezpieczonemu, jak i legitymacja ubezpieczeniowa. Aktualne przepisy nie regulują już jednak trybu wydawania legitymacji ubezpieczeniowych. Rozporządzenie z 16 maja 1991 r. w sprawie wzorów i trybu wystawiania legitymacji ubezpieczeniowych (DzU nr 51, poz. 223 ze zm.) zostało bowiem uchylone.
Płatnicy przyjęli jednak zwyczajową praktykę nawiązującą do kwestii rozstrzygania o statusie płatnika zasiłków. Zgłaszający do ubezpieczenia chorobowego 30 listopada 2007 r. powyżej 20 osób wystawiają zatem w bieżącym roku legitymacje osobom przez siebie zatrudnianym.
W tym celu powinni wystąpić do właściwej dla siebie jednostki terenowej ZUS o wydanie druków legitymacji (druk ścisłego zarachowania) oraz prowadzić ewidencje wydanych legitymacji.
Jeżeli zgłaszali do tego ubezpieczenia 30 listopada nie więcej niż 20 osób, zadania te przejmuje ZUS; zainteresowani starają się wówczas o legitymacje w placówce ZUS właściwej dla swojego miejsca zamieszkania, składając formularz ZUS E-22. Gdy 30 listopada ubiegłego roku nikogo nie zgłaszali do ubezpieczenia chorobowego, to liczbę ubezpieczonych ustalają według stanu na pierwszy miesiąc, kiedy dokonali takiego zgłoszenia.
