Prowadzę firmę, której część działalności stanowią usługi wykonywane poza granicami Polski. Często zdarza się, że pracownik rozpoczyna za granicą pracę w trakcie miesiąca lub z różnych przyczyn (np. choroby) nie przepracuje całego miesiąca. Jak w takim wypadku ustalić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne?
Taką sytuację reguluje przepis art. 18 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Jeżeli pracownik za granicą pracował tylko przez część miesiąca, to kwotę najniższej podstawy wymiaru składek zmniejszamy proporcjonalnie. Dzielimy ją przez liczbę dni kalendarzowych tego miesiąca i mnożymy przez dni podlegania ubezpieczeniom. Metodę tę stosujemy jednak tylko wtedy, gdy zatrudniony uzyskał w danym miesiącu przychód niższy od prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, czyli w 2008 r. od 2843 zł.
Jeżeli pracował w danym miesiącu przez np. 13 dni i uzyskał z tego tytułu (po odjęciu diet za każdy dzień pobytu) przychód niższy niż 2843 zł, to kwotę tę dzielimy przez liczbę dni kalendarzowych miesiąca i uzyskany wynik mnożymy przez 13.
Jeżeli uzyskana w ten sposób kwota jest wyższa od przychodu pracownika, to ona stanowi podstawę wymiaru składek. W przeciwnym razie podstawę wymiaru składek stanowi uzyskany przez pracownika przychód.
