Aby postanowienie o wcześniejszym rozwiązaniu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy były skuteczne, umowa musi precyzyjnie określać tryb rozwiązania i spełniać warunki przewidziane dla danego trybu. Takie wnioski wynikają z wyroku Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2024 r. (II PSKP 52/22).
Sprawa dotyczyła sporu między byłym pracownikiem a pracodawcą o odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji. Pracodawca twierdził, że skutecznie rozwiązał umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, pisemnie powiadamiając pracownika o ustaniu przyczyn uzasadniających istnienie zakazu. Były pracownik domagał się od firmy zapłaty odszkodowania, twierdząc, że pracodawca nie rozwiązał skutecznie umowy. Postanowienia umowy jedynie powielały bowiem brzmienie przepisu art. 1012 § 2 kodeksu pracy, zgodnie z którym zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania.