Pomiot zatrudniający może „zapisać” daną osobę do PPK (czyli zawrzeć – w jej imieniu i na jej rzecz – umowę o prowadzenie PPK z instytucją finansową) tylko wtedy, gdy jest to „osoba zatrudniona” w rozumieniu ustawy o PPK. „Osobami zatrudnionymi” są m.in. pracownicy (z wyjątkiem m.in. młodocianych), zleceniobiorcy czy członkowie rad nadzorczych wynagradzani z tytułu pełnienia tej funkcji, jeśli podlegają z tych tytułów w Polsce obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. „Zapisanie” danej osoby do PPK powoduje, że staje się ona uczestnikiem PPK. Może się zdarzyć, że dana osoba – po „zapisaniu” jej do PPK – przestała być „osobą zatrudnioną” w rozumieniu ustawy o PPK. Pomimo to nadal jest uczestnikiem PPK. Oznacza to m.in., że jeśli podmiot zatrudniający wypłaca jej wynagrodzenie (w rozumieniu ustawy o PPK), to nadal oblicza i pobiera od tego wynagrodzenia wpłaty do PPK, a następnie przekazuje te wpłaty do instytucji finansowej. Poniżej odpowiadamy na pytania pracodawców dotyczące tych zagadnień.