- Były pracownik, który był zatrudniony na okres próbny, wniósł przeciwko nam pozew o zapłatę:

– 1 tys. zł odszkodowania na podstawie art. 55 § 11 k.p. (tj. za rozwiązanie przez podwładnego umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracodawcy),

– 1 tys. zł wynagrodzenia za pracę od 1 do 15 kwietnia 2015 r. oraz

– 480 zł ekwiwalentu pieniężnego za pięć dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.

My uznajemy wręczenie dyscyplinarki za nieuzasadnione. Ponadto mamy do byłego etatowca roszczenie o zwrot 1400 zł kosztów naprawy uszkodzonego z jego winy auta służbowego marki Dacia Duster i wygraliśmy sprawę wytoczoną przez tego pracownika. Cofnął on żądanie zapłaty przez byłego pracodawcę zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych, w związku z czym zasądzono od niego na rzecz firmy 180 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Postanowienie o umorzeniu procesu o zapłatę tego zadośćuczynienia jest już prawomocne. Uznajemy też roszczenie o wypłatę pensji za dwa tygodnie i ekwiwalentu. Jak wzajemnie rozliczyć te roszczenia i potrącić te kwoty? – pyta czytelnik.

I.

W odniesieniu do roszczeń byłego podwładnego o wypłatę wynagrodzenia za pracę i ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy podnieść w odpowiedzi na pozew procesowy zarzut potrącenia >patrz ramka.

Wzajemnie potrącam

Obie strony są względem siebie dłużnikami i wierzycielami, przedmiotem obu wymagalnych wierzytelności są pieniądze, które mogą być dochodzone przed sądem. Oświadczenie o potrąceniu można zaś złożyć w dowolnej formie. Dopuszczalne jest zatem jego zgłoszenie w odpowiedzi na pozew w formie procesowego zarzutu. W takim przypadku podniesienie procesowego zarzutu potrącenia jest równoznaczne ze złożeniem oświadczenia o kompensacji w sensie materialnoprawnym. Wywołuje ono skutek z chwilą, w której dotarło do drugiej strony w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią.

Obie wierzytelności umorzyły się więc nawzajem do wysokości wierzytelności niższej, czyli do kwoty 1480 zł (art. 61 oraz 498–499 k.c.).

II.

Równocześnie pracodawca powinien wnieść pozew wzajemny o wypłatę odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie przez byłego etatowca umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy zatrudniającego.

W świetle art. 611 k.p. w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 11 k.p. pracodawcy przysługuje roszczenie o odszkodowanie. Zgodnie natomiast z art. 612 § 1 k.p. należy się ono w wysokości wynagrodzenia pracownika za okres wypowiedzenia, w przypadku zaś rozwiązania umowy zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy – w wysokości wynagrodzenia za dwa tygodnie. Powód – pozwany wzajemny z tytułu uposażenia za pracę u pozwanego – powoda wzajemnego otrzymywał 2000 zł brutto miesięcznie. Stąd żądanie zapłaty sumy 1000 zł stanowiącej wysokość jego wynagrodzenia brutto za dwa tygodnie (rozwiązano bowiem umowę o pracę zawartą na okres próbny, czyli na czas określony).

Powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda (tak jak u czytelnika) lub nadaje się do potrącenia. Powództwo wzajemne można wytoczyć bądź w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż na pierwszej rozprawie, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego. Pozew wzajemny wnosi się do sądu pozwu głównego. Jeżeli jednak pozew wzajemny podlega rozpoznaniu przez sąd okręgowy, a sprawa wszczęta była w sądzie rejonowym, sąd ten przekazuje całą sprawę sądowi właściwemu do rozpoznania powództwa wzajemnego. Przepisy dotyczące pozwu stosuje się odpowiednio do pozwu wzajemnego (art. 204 kodeksu postępowania cywilnego).

—Anna Borysewicz, adwokat

podstawa prawna: art. 55 § 11, art. 611 i 2 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502 ze zm.)

podstawa prawna: art. 61 oraz 498–499 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 121 ze zm.)

podstawa prawna: art. 204 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 101 ze zm.)

Oświadczenie o potrąceniu w odpowiedzi na pozew

Podnoszę procesowy zarzut potrącenia z wierzytelności w kwocie 1480 zł przysługującej powodowi wobec pozwanego z tytułu jego następujących roszczeń: 1000 zł z tytułu wynagrodzenia powoda za pracę za okres od 1 do 15 kwietnia 2015 r. oraz 480 zł z tytułu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w ilości pięciu dni wierzytelność w kwocie 1580 zł przysługującej pozwanemu wobec powoda z tytułu jego następujących roszczeń: 1400 zł z tytułu zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego z winy powoda – 15 kwietnia 2015 r., powierzonego mu z obowiązkiem zwrotu samochodu służbowego marki Dacia Duster o nr rej. WP 00111, oraz w kwocie 180 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ws. I C 00/15 Sądu Rejonowego w Płocku I Wydział Cywilny zasądzonych na rzecz pracodawcy od byłego pracownika w postanowieniu o umorzeniu postępowania.

Dowód:

– faktura za naprawę ww samochodu,

– postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie I C 00/15 Sądu Rejonowego w Płocku.