Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Taką gwarancję daje kodeks pracy w art. 183c § 1.

Wynagrodzenie to obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna. Jest zatem rozumiane szeroko.

W pojęciu tym będzie się zatem mieścić zarówno płaca podstawowa, premie, nagrody, jak i odprawy czy odszkodowania. Zasada równego wynagradzania ma na celu zapewnienie równych dla wszystkich pracowników standardów szeroko rozumianych przychodów z pracy.

Natomiast pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

Naruszenie zakazu jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub pracę jednakowej wartości mieści się w pojęciu naruszenia zakazu zróżnicowanego ze względu na płeć lub inne kryteria o charakterze dyskryminacyjnym.

To, czy firma czytelnika łamie obowiązujące przepisy, zależy od tego, czy zarobki kobiet i mężczyzn dotyczą pracy jednakowej lub o jednakowej wartości. Jeśli tak, to dochodzi do naruszeń i należy liczyć się z tym, że jeśli dojdzie do ewentualnego sporu sądowego, pracodawca przegra.

Natomiast osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalna płaca.

[i]Podstawa prawna:

– art. 183c [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link][/i]