Handel uprawnieniami do emisji CO2 w kosztach bezpośrednich

Drożejące uprawnienia do emisji dwutlenku węgla to realny problem spółek energetycznych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 3 września 2021 r. (0111-KDWB.4010.9.2021.1.MJ) rozstrzygnął jak rozliczyć wydatki na ich nabycie. Są to koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Z pytaniem w tej sprawie zwróciła się spółka zajmująca się wytwarzaniem ciepła i energii elektrycznej w elektrociepłowniach. Jej instalacje objęte są Europejskim Systemem Handlu Emisjami (EU ETS), którego celem jest ograniczenie emisji dwutlenku węgla w sposób opłacalny i ekonomicznie efektywny. Przedsiębiorstwa energetyczne zobowiązane są do przestrzegania regulacji w zakresie emisji gazów cieplarnianych (w tym wynikających z ustawy z 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych). W celu zagwarantowania konkurencyjności, wytwórcom ciepła przydziela się (zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/331 z  9 grudnia 2018 r.) określony darmowy wolumen uprawnień do emisji. Wolumen ten zmniejsza się z roku na rok, a dodatkowo w kolejnych fazach systemu EU ETS zmniejszeniu ulega pula przydzielanych uprawnień. Według szacunków bezpłatne uprawnienia w latach 2021–2025 będą stanowić ok 10–15 proc. rocznych wielkości emisji. Od 2021 r. bezpłatne uprawnienia do emisji nie są przyznawane dla wytwórców energii elektrycznej z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w dyrektywie 2003/87/WE.