Kiedy podatnik może korzystać z mechanizmu safe harbour

Instytucja safe harbour (bezpieczna przystań) jest nowym rozwiązaniem w przepisach polskiego prawa podatkowego, gdyż została do nich wprowadzona od 1 stycznia 2019 r. Jest jednak obecna i powszechnie stosowana w innych krajach, np. Europy Zachodniej. Mechanizm ten jest dostępny wyłącznie dla wybranych kategorii transakcji, po spełnieniu warunków określonych w przepisach.

Celem regulacji jest zagwarantowanie, że organ podatkowy odstąpi od określenia wysokości dochodu albo straty podatkowej danego podatnika w zakresie wysokości jego wynagrodzenia w transakcjach z podmiotami powiązanymi, po spełnieniu przez podatnika określonych warunków dla tych transakcji. Rozwiązanie safe harbour ma więc na celu umożliwienie podatnikom stosowania uproszczonych zasad w zakresie rozliczeń w odniesieniu do pewnych kategorii usług. Podatnicy, stosujący regulacje safe harbour, z jednej strony są chronieni przed kwestionowaniem przez organ podatkowy ceny stosowanej w transakcjach z podmiotami powiązanymi, z drugiej strony zostają zwolnieni z obowiązku przedstawienia w dokumentacji cen transferowych analizy porównawczej uzasadniającej rynkowość.