Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 listopada 2019 r. (S-ILPP1/4512-1-201/16/19-S/MC).
Wnioskodawca (niebędący zarejestrowanym podatnikiem VAT) oraz przyszły wspólnik spółki jawnej, którą zamierzali razem założyć, otrzymali tytułem darowizny od rodziców do majątku osobistego prawa do znaku słowno-graficznego (dalej: znak). Na skutek ww. darowizny wnioskodawca i przyszły wspólnik spółki jawnej stali się współwłaścicielami praw do znaku w równych częściach. Znak stanowił majątek prywatny wnioskodawcy, z którego nie czerpał dotychczas korzyści majątkowych. Wnioskodawca planował wnieść tytułem wkładu niepieniężnego (aport) do spółki jawnej prawa ochronne do zarejestrowanego znaku, który miał być wykorzystywany przez tę spółkę do celów prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej, w szczególności stanowić przedmiot umowy licencyjnej z podmiotami gospodarczymi. Zdaniem wnioskodawcy, wniesienie do spółki jawnej z jego majątku osobistego wkładu niepieniężnego w postaci posiadanego udziału w prawach ochronnych do znaku towarowego, nie stanowiło czynności podlegającej VAT.
Czytaj także: Warto uważać na naruszenia prawa znaków towarowych
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu ministra finansów w interpretacji indywidualnej wydanej 18 maja 2016 r. uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że czynność wnioskodawcy należy kwalifikować jako świadczenie usług, dokonane w ramach jego działalności gospodarczej, a tym samym podlegające opodatkowaniu VAT.
Finalnie sprawę rozstrzygnął, wyrokiem z 14 czerwca 2019 r. (I FSK 811/1), Naczelny Sąd Administracyjny, który oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. NSA nie zgodził się ze stanowiskiem organu, iż charakter znaku towarowego wyklucza, by mógł on być wykorzystywany na cele osobiste i przesądza o tym, że zbycie prawa do tego znaku na skutek jednej z czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT będzie w każdym przypadku wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy i to bez względu na to, czy prawo do tego znaku bezpośrednio przed wniesieniem aportu wchodzi do majątku osobistego, a osoba, której prawo to przysługuje, nie czerpała uprzednio korzyści majątkowych z tego znaku, czy też wchodzi w skład przedsiębiorstwa.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy dyrektor KIS, będąc związanym oceną prawną sądu, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że wniesienie przez niego do spółki jawnej z majątku osobistego wkładu niepieniężnego w postaci posiadanego udziału w prawach ochronnych do znaku towarowego, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
komentarz eksperta
Małgorzata Michalik, doradca podatkowy, menedżer w dziale prawno-podatkowym PwC
Opodatkowaniu VAT mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Innymi słowy, nie wystarczy, aby zaistniała czynność określona jako opodatkowana, aby faktycznie mogło dojść do jej opodatkowania VAT. Musi być ona wykonana przez podmiot mający cechę podatnika, dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Przy tym, na marginesie warto przypomnieć, że art. 15 ustawy o VAT będący podstawą rozstrzygnięcia opisywanej kwestii (zgodnie z którym podatnikami są określone podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, również zdefiniowaną w tym artykule, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności) nie jest jedynym przepisem definiującym podatnika na potrzeby VAT.
W niniejszej sprawie wątpliwości nie budził przedmiotowy zakres opodatkowania. Zarówno sądy i organ podatkowy, jak i sam wnioskodawca zgodni byli co do tego, że wniesienie aportu w postaci praw do znaku towarowego mieści się w katalogu czynności objętych zakresem opodatkowania VAT. Spór pomiędzy wnioskodawcą a organem toczył się natomiast wokół ww. kryterium podmiotowego.
Trudno zaakceptować pierwotnie prezentowane stanowisko organu, który prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej w myśl ustawy o VAT (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2, jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, obejmująca w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych) wywodził nie tyle z samego zachowania tego wnioskodawcy, co przedmiotu jednorazowej transakcji. Słusznie zatem rozstrzygnięto ostatecznie w komentowanej sprawie.
Niestety, pomimo próby doprecyzowania już w 2013 r. definicji działalności gospodarczej poprzez wskazanie, że nie obejmuje ona czynności okazjonalnych, nadal na tym gruncie toczą się spory organów podatkowych z podatnikami i podmiotami nieposiadającymi statusu podatnika VAT co do charakteru w jakim występują oni dla danej czynności. Typowymi przykładami takich czynności, wielokrotnie analizowanymi przez organy podatkowe i sądy w różnych stanach faktycznych, są transakcje zbycia działek gruntu należących do majątku osobistego czy choćby jednorazowe udzielenie pożyczki przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT.
