Nawet jeśli wynajmujący nie oddaje w najem mieszkania bezpośrednio osobie, która będzie w nim mieszkała, nie ma powodu, by odmawiać jej zwolnienia z VAT. Tak wynika z interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Sprawa dotyczyła spółki z o.o., która najmuje od spółdzielni mieszkaniowej lokal mieszkalny. Rozważa możliwość jego podnajmu innej osobie prawnej. Dopiero ona zawrze umowę kolejnego podnajmu z osobą fizyczną, wyłącznie na cele mieszkalne. Spółka oraz podnajemca umieszczą w umowach klauzulę o przeznaczeniu mieszkania wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Spółka zastrzegła przy tym wyraźnie, że nie chodzi o usługi krótkotrwałego zakwaterowania czy też inne usługi hotelowe.

Ustawa o VAT przewiduje zwolnienie z podatku usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Spółka, która zadała Izbie pytanie o zwolnienie z VAT, stwierdziła, że może z tej preferencji skorzystać.

Organ podatkowy zasadniczo zgodził się z tym poglądem. Izba wyliczyła trzy przesłanki, których spełnienie uprawnia do skorzystania z ulgi. Pod uwagę wziąć należy: czy usługi są świadczone na własny rachunek, charakter mieszkalny nieruchomości, mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Tylko zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek łącznie skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. W przeciwnym wypadku usługa najmu byłaby opodatkowana 23-proc. stawką VAT. Organ podatkowy stwierdził, że zasadniczą kwestią dla ustalenia, czy usługa podlega opodatkowaniu czy zwolnieniu, jest określenie celu realizowanego przez najemcę.

Cel ten, jak wynika z interpretacji, powinien wynikać z zawartych umów.

Jeśli umowy te zawierają w swojej treści między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych, można zastosować zwolnienie.

Izba nie widziała nic złego w fakcie, że ani bezpośredni najemca – tj. spółka, ani jego podnajemca nie będzie korzystać w ten sposób z mieszkania. Zastrzegła tylko, że wymóg odpowiednich zapisów umownych dotyczy umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak też umów z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący–najemca–podnajemca.

numer interpretacji: ITPP2/4512-1121/15/AD