Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 10 marca 2015 r. (I SA/Rz 88/15).

Stan faktyczny

We wniosku o interpretację podatnik wyjaśnił, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, tj. poradnię stomatologiczną. Świadczone przez niego usługi stomatologiczne są zwolnione z VAT. Oprócz tego wynajmuje lokal usługowy. W tym zakresie rozlicza VAT. W 2010 r. kupił nieruchomość gruntową, nie odliczając od tej transakcji podatku. Przedsiębiorca tłumaczył, że w dniu zakupu nieruchomości nie było planu zagospodarowania przestrzennego. Plan taki został uchwalony później i według niego nieruchomość ta została zaliczona do zurbanizowanych terenów niezabudowanych lub w trakcie budowy. Nieruchomość jest nadal niezabudowana i nie jest wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności. Nieruchomość zamierza darować synowi, który będzie wykorzystywał ją do swojej działalności. Podatnik zapytał czy taka darowizna podlega VAT.

Fiskus poprosił wnioskodawcę o dodatkowe wyjaśnienie. Chciał wiedzieć, m.in. czy syn jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w jakim celu nabył nieruchomość, czy jeśli została ona nabyta do majątku prywatnego, to jakie jego potrzeby osobiste miała zaspokajać i czy w takich celach osobistych została faktycznie wykorzystana. Podatnik wyjaśnił, że grunt nabył wyłącznie na cele prywatne, do majątku prywatnego. W momencie przekazywania darowizny syn nie będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W przyszłości będzie wykorzystywał nieruchomość do wynajmu lub działalności deweloperskiej.

Urzędnicy uznali, że podatnik nie udzielił wyczerpujących odpowiedzi na ich pytania i pozostawili jego wniosek bez rozpoznania.

Rozstrzygnięcie

Sąd w Rzeszowie nie podzielił tego stanowiska. W jego ocenie skarżący w wystarczający sposób przedstawił stan faktyczny w sprawie. Zdaniem WSA, skoro skarżący wskazał, że nabył nieruchomość do majątku prywatnego na cele osobiste, to podjęte przez organ działania zmierzające do zweryfikowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego są niedopuszczalną w postępowaniu o wydanie interpretacji, ingerencją organu. Organ przyznał przy tym, że celem prywatnym może być nabycie nieruchomości dla zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich, ewentualnie rodziny.

W ocenie sędziów nieadekwatne do niniejszego postępowania jest zatem twierdzenie organu o niemożności uznania, że nieruchomość nie została nabyta do majątku przedsiębiorstwa i że nigdy nie była wykorzystywana gospodarczo.

—oprac. Aleksandra Tarka

Zdaniem eksperta

Piotr Wyrwa, starszy konsultant w Tax Advisory Services BT&A Group

Instytucja interpretacji indywidualnej prawa podatkowego ma na celu wyjaśnienie wątpliwości podatników odnośnie do stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sytuacjach.

Oznacza to – jak słusznie zauważył WSA w Rzeszowie – że interpretacje indywidualne wydawane są wyłącznie na podstawie informacji przedstawionych przez wnioskodawców, a nie na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez organ podatkowy. Wskazany przez wnioskodawcę stan faktyczny jest jedyną podstawą dla wydania interpretacji i wyznacza jej granice.

W sytuacji będącej przedmiotem rozstrzygnięcia WSA w Rzeszowie, podatnik wyraźnie wskazał, że nabył nieruchomość do majątku prywatnego i że nie wykorzystywał jej na potrzeby prowadzonej działalności.

Tak określony stan faktyczny był wystarczający do wydania interpretacji. Wynikało z niego bowiem w sposób jednoznaczny, że przekazując planowaną darowiznę, podatnik nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, co w konsekwencji wyklucza uznanie planowanej darowizny za czynność opodatkowaną lub zwolnioną z VAT.

Należy zgodzić się z WSA w Rzeszowie, że wobec tak jednoznacznie zarysowanego stanu faktycznego zadanie wnioskodawcy przez organ podatkowy blisko 30 (!) pytań było niezasadne i było w istocie próbą podważenia przez organ podatkowy twierdzeń podatnika zawartych w opisie stanu faktycznego i udowodnienia, że planowana transakcja związana jest z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Takie zachowanie organu jest niedopuszczalne.

Należy mieć jednak na uwadze – na co wskazał również sąd – że opis stanu faktycznego wyznacza granice ochrony związanej z wydaną na jego podstawie interpretacją. Tym samym ewentualne odstępstwa od przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego – które zostaną ustalone np. w wyniku postępowania kontrolnego – spowodują, że podatnikowi nie będzie przysługiwała ochrona wynikająca z zastosowania się do tej interpretacji. Gdyby zatem organy podatkowe – na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – uznały, że darowizna nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT, a następnie (np. w trakcie kontroli podatkowej) uznały, że podatnik, przekazując darowiznę, działał w charakterze podatnika VAT, uzyskana przez podatnika interpretacja nie chroniłaby go.