Na skutek zerwania przez kontrahenta z Niemiec umowy na dostawy klatek i drewnianych bud dla zwierząt, polski przedsiębiorca utracił płynność finansową. Przyczyną zakończenia umowy miała być utrata ważności certyfikatu potwierdzającego jakość drewna. Jak się później okazało, ważność certyfikatu faktycznie wygasła, ale dopiero i po zakończeniu dostawy towarów do kontrahenta niemieckiego.

Negocjacje prowadzone po uzyskaniu tej informacji przez windykatorów ze stroną niemiecką dotyczące anulowania obciążenia kosztami, nie dały żadnych skutków. Kontrahent niemiecki odmówił zapłaty i poinformował o możliwości wystąpienia na drogę sądową.

Na skutek tych zdarzeń polski producent przestał płacić za dostawy i nie otrzymywał nowych zamówień. W konsekwencji został zmuszony do zwolnienia pracowników i zaprzestania produkcji, a hale produkcyjne wydzierżawił innej firmie. W miarę swoich możliwości finansowych, spłaca swoje zaległe zobowiązania wobec dostawców, jednak niektórzy dostawcy nie akceptują prośby o polubowne załatwienie sprawy i dochodzą swoich należności na drodze sądowej i egzekucyjnej.

W związku z tym przedsiębiorca zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dwoma pytaniami:

- Czy poniesione (zapłacone) koszty sądowe będą stanowiły jego koszty uzyskania przychodów?

- Czy poniesione (zapłacone) koszty egzekucji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów?

W indywidualnej interpretacji z 18 kwietnia 2014 roku (IBPBI/1/415-70/14/JS) organ podatkowy odpowiedział twierdząco na oba pytania.

W interpretacji stwierdzono, że wydatki w postaci kosztów sądowych, które zostaną od zasądzone na rzecz jego kontrahentów (wierzycieli), będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie będzie konsekwencją prowadzenia tej działalności. - Konieczność poniesienia tych wydatków nie będzie wynikać z zaniedbania lub działania nieracjonalnego, niezgodnego z prawem i zasadami współżycia społecznego, skoro jak wynika z wniosku, wnioskodawca nie będzie w stanie spełnić roszczeń wierzycieli na skutek utraty płynności finansowej, będącej następstwem zdarzeń, za które nie ponosi odpowiedzialności – wyjaśnił dyrektor.

Dodał, że również wydatki związane z dochodzeniem roszczeń na drodze sądowej od firmy wydającej certyfikat lub od kontrahenta niemieckiego, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. - Dochodzenie przez wnioskodawcę naprawienia poniesionej przez niego szkody powstałej na skutek zerwania kontraktu przez kontrahenta, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, jest ściśle związane z prowadzoną działalnością i ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów – wskazał organ podatkowy.

Odpowiadając na drugie pytanie, dotyczące kosztów egzekucji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że katalog wyłączeń zawarty w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ograniczenie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów  wydatków poniesionych na zapłatę kosztów egzekucyjnych. - W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań. W związku z tym, koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań (jako koszty występujące po stronie dłużnika), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów – stwierdził dyrektor.