Osoby prawne, np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjne, rozliczają się z fiskusem na formularzu CIT-8. Wykazują w nim podatkowe przychody, a następnie – po pomniejszeniu ich o koszty – dochód (lub stratę, jeśli koszty są wyższe od przychodów).

O czym należy pamiętać, sporządzając te wyliczenia?

– Firmy muszą sprawdzić, czy opłaciły zaksięgowane faktury – mówi Tomasz Puczek, samodzielny księgowy w biurze rachunkowym Twoja Księgowość SA. – Jeśli bowiem nie zapłaciły w terminie kontrahentom, powinny skorygować koszty – wyjaśnia.

Uciążliwa korekta

Obowiązek korekty nieuregulowanych zobowiązań to konsekwencja przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2013 r. Wynika z nich, że przedsiębiorca, który nie zapłaci kwoty wynikającej z faktury (albo innego dokumentu) w ciągu 30 dni od terminu, musi zmniejszyć koszty. Jeśli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, pomniejszenia dokonuje się z upływem 90 dni od zaliczenia tej kwoty do kosztów. Korekta kosztów powinna być robiona na bieżąco (czyli w miesiącu, w którym upłynął 30- lub 90-dniowy termin). Jeśli przedsiębiorca później ureguluje należność, może ponownie zaliczyć ją do kosztów (też na bieżąco).

Korektę kosztów trzeba też stosować do odpisów od środków trwałych (oraz wartości niematerialnych i prawnych). Jeśli więc minie 90 dni od zaliczenia odpisu amortyzacyjnego do kosztów, a zobowiązanie nie zostanie uregulowane, musimy te koszty pomniejszyć (w całości albo w części).

– Nowe przepisy sprawiły wiele kłopotów firmom, które nie zawsze zdołały robić korekty na bieżąco. Z różnych powodów, czasami księgowi nie mieli po prostu pełnej wiedzy o płatnościach – tłumaczy Tomasz Puczek. – Przed ostatecznym wyliczeniem wyniku podatkowego trzeba więc zrobić przegląd zobowiązań i skorygować koszty tam, gdzie jest to konieczne. Dzięki temu nie ryzykujemy powstania zaległości podatkowej w zeznaniu rocznym, ewentualnie grozi nam naliczenie odsetek za zaniżenie odprowadzanej w trakcie roku do urzędu zaliczki – wskazuje.

Nadpłata czy dopłata

Po ustaleniu rocznego dochodu wyliczamy podatek. Następnie porównujemy go z zapłaconymi w ciągu roku zaliczkami. Jeśli są wyższe od ostatecznej kwoty podatku, przysługuje nam nadpłata, jeśli odwrotnie – musimy dopłacić fiskusowi.

Oprócz formularza CIT-8 trzeba też złożyć załączniki. Przykładowo spółka, która chce odliczyć straty z poprzednich lat, powinna złożyć CIT-8/O.

Zeznanie do końca marca przekazują tylko te spółki, w których rok podatkowy pokrywa się z kalendarzowym. Osoby prawne mogą bowiem przyjąć inny okres rozliczeniowy (wtedy składają zeznanie do końca trzeciego miesiąca następnego roku). Spółki, które mają normalny rok podatkowy, do końca marca sporządzają też sprawozdanie finansowe. Przypomnijmy, że osoby fizyczne (także przedsiębiorcy) składają zeznanie roczne do końca kwietnia (wcześniej, do końca stycznia, tylko ryczałtowcy i kartowicze).

masz pytanie, wyślij e-mail do autora  p.wojtasik@rp.pl

Marcin ?Sobieszek, doradca podatkowy, partner w ATA Finance

Wyliczając roczne zobowiązanie, trzeba przeanalizować przychody i koszty nie tylko danego roku, ale także częściowo poprzednich i następnego. Poniesione w innych latach koszty mogą bowiem wiązać się z przychodami bieżącego roku. Przykładowo: takie koszty stanowią prowizja pośrednika, który wystawił fakturę do transakcji z grudnia dopiero po załatwieniu wszystkich formalności w styczniu, albo wynagrodzenie za usługi podwykonawców, które należy przypisać do przychodu osiągniętego w następnym roku. Trzeba też pamiętać, że dochód podatkowy może być inny, niż wynikający z ksiąg rachunkowych wynik finansowy. Różnica może wystąpić np. w firmie, która tworzy rezerwy (niebędące kosztem) albo stosuje inne zasady amortyzacji księgowej i podatkowej.