We wniosku o interpretację podatniczka wyjaśniła, że uzyskuje przychody z tytułu najmu lokalu użytkowego, które są opodatkowane zryczałtowanym PIT. W maju 2010 r. jako jeden z sześciu współwłaścicieli wynajęła lokal spółce. Czynsz z tej umowy był opodatkowany VAT. Umowa najmu została zawarta na czas określony, tj. do maja 2015 r. Jednak przed upływem tego okresu najemca poprosił o wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu. Wskazał na nierentowność i nieopłacalność prowadzenia działalności w najmowanym lokalu.
Strony doszły do porozumienia i umowa została rozwiązana z przyczyn leżących po stronie najemcy. Wynajmująca (tak samo ja pozostali współwłaściciele) uzyskała odszkodowanie w kwocie 50 tys. zł netto.
Podatniczka zapytała, czy kwotę tę uzyskaną od najemcy w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy należy opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym jako przychód z najmu lokalu. Jej zdaniem tak, bo kwota ta jest ściśle związana z najmem.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Podkreślił, że otrzymane przez podatniczkę pieniądze mają zrekompensować straty poniesionej przez nią w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu. Nie stanowi ona czynszu najmu, nie jest również otrzymana w związku z najmem (dzierżawą). Jest to odszkodowaniem wynikającym z zawartego porozumienia i należy je zakwalifikować do przychodów z innych źródeł.
Ostatecznie spór o charakter wypłaconej kwoty trafił na wokandę. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku przyznał rację podatniczce. Sąd podkreślił, że do przychodów z innych źródeł zaliczyć można jedynie te, które nie pochodzą ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PIT. Do źródła tego należą wszelkie pozostałe przychody niemieszczące się w innych źródłach. Tymczasem najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy wskazano wprost w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT jako odrębne źródło przychodów.
W ocenie WSA przychodem z tytułu najmu będzie oprócz wynagrodzenia wynajmującego wynikającego bezpośrednio z tej umowy (czynsz) także wszystko to, co uzyskuje najemca na jej podstawie. Tym samym świadczenie pieniężne (odszkodowanie) uzyskane na mocy porozumienia z uwagi na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu zawartej na czas oznaczony stanowi przychód z tytułu umowy najmu. To powoduje, że nie można należności z tego tytułu zakwalifikować do przychodów z innych źródeł.
Wyrok WSA w Białymstoku z 18 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 185/13.
Przemysław Szabat konsultant podatkowy Marek Kolibski, Andrzej Nikończyk, Michał Dec & Partnerzy sp.k.
Komentuje Przemysław Szabat, konsultant podatkowy Marek Kolibski, Andrzej Nikończyk, Michał Dec & Partnerzy sp.k.
Stanowisko zaprezentowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w komentowanym wyroku zasługuje na aprobatę.
Wprawdzie minister finansów w myśl zasad ogólnych kwalifikuje otrzymane przez podatnika odszkodowanie do przychodów z innych źródeł, a nie do przychodów z najmu, należy jednak zwrócić uwagę, że definicja przychodów z najmu wskazana w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym PIT ma szerszy zakres od definicji przychodów z najmu wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Z kolei przepisy ustawy o zryczałtowanym PIT mają charakter szczególny w stosunku do ogólnych zasad opodatkowania wskazanych w ustawie o PIT.
Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym PIT opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Odszkodowanie, o którym mowa w komentowanym wyroku, mieści się w zakresie definicji przychodów z najmu wskazanej w ustawie o zryczałtowanym PIT, gdyż jest świadczeniem pieniężnym otrzymanym z tytułu zawartej umowy najmu. W konsekwencji podatnik powinien mieć możliwość opodatkowania otrzymanego odszkodowania ryczałtem w wysokości 8,5 proc.
Wprawdzie komentowany wyrok WSA w Białymstoku jest korzystny dla podatników, ale mając na uwadze ukształtowaną już niekorzystną linią interpretacyjną ministra finansów (por. interpretacja indywidualna DIS w Poznaniu z dnia 14.07.2010 r. sygn. ILPB1/415-438/10-2/TW, interpretacja indywidualna DIS w Bydgoszczy z 3 stycznia 2013 r. sygn. ITPB1/415-1146/12/WM), nie należy spodziewać się w najbliższym czasie jej zmiany. Powyższą sytuację mógłby zmienić korzystny dla podatników wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej sprawie.
.
