Tak orzekł WSA w Warszawie 19 października 2012 r. ( III SA/Wa 272/12).
W ramach prowadzonej działalności (sprzedaży piwa) spółka podejmuje działania promocyjne, takie jak nieodpłatne wydawanie towarów, na których nadrukowane zostało logo spółki (np. szklanki, kufle, zapalniczki) oraz towarów, których wartość jednostkowa nie przekracza 10 zł netto (np. świece zapachowe, pamięć przenośna). Zdarza się, że towary są wydawane w opakowaniach zbiorczych. W związku z tym spółka zadała pytania:
- czy przekazanie materiałów z nadrukowanym logo spółki oraz z informacjami identyfikującymi ją mieści się w dyspozycji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT oraz
- czy przekazanie jednorazowo kilku sztuk towarów, jeśli jednostkowa wartość każdego z nich nie przekracza 10 zł netto, może być uznane za przekazanie prezentów o małej wartości, a w konsekwencji czy ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT?
Zdaniem spółki przekazane towary w żadnym z tych przypadków nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ ich przekazanie nie jest uznawane za dostawę towarów. Towary te są bowiem drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz prezentami o małej wartości i próbkami. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe w zakresie uznania przekazanych towarów za drukowane materiały reklamowe.
Według organu, nośniki z nadrukiem, które oprócz charakteru reklamowo- informacyjnego mają również charakter użytkowy, nie mogą być uznane za drukowany materiał reklamowy i informacyjny, dlatego będą podlegały opodatkowaniu. Na wydaną interpretację spółka wniosła skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Sąd uchylił interpretację przychylając się do stanowiska spółki, zgodnie z którym istotną kwestią jest to, czy materiały są drukowane. Nośnik, na który nanoszony jest druk nie ma znaczenia, gdyż ustawodawca w żaden sposób nie ogranicza nośników do tych, które nie mają funkcji użytkowych. W związku z tym wskazane towary są wolne od opodatkowania VAT.
—Angelika Mieciek współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Radosław Pietrzak starszy menedżer w Deloitte Doradztwo Podatkowe (biuro w Warszawie)
Radosław Pietrzak starszy menedżer w Deloitte Doradztwo Podatkowe (biuro w Warszawie)
Zgodnie z ustawą o VAT (art. 7 ust. 3) „drukowane materiały reklamowe lub informacyjne" nie podlegają opodatkowaniu, jeśli są przekazywane nieodpłatnie. Niestety, ustawa nie definiuje tego pojęcia, co w praktyce powoduje duże trudności w ustaleniu, czy dany materiał może korzystać z wyłączania z opodatkowania.
Organy podatkowe zazwyczaj interpretują to pojęcie w sposób zawężający, tzn. uznają, że skoro materiał ma być drukowany, to taki nadruk powinien być zrobiony na papierze. W związku z tym nadruki na innych materiałach (np. szkle) nie wypełniają w ich opinii definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych".
Drugim zawężeniem stosowanym przez organy podatkowe jest uznawanie, że jedyną funkcją takiego materiału może być funkcja reklamowa lub informacyjna. Tym samym materiały takie jak kalendarze, czy długopisy nie mogą być, w opinii organów, uznawane za korzystające z tego wyłączenia, gdyż pełnią one również inne funkcje (w skrócie określane jako funkcje użytkowe).
Jeśli zestawić takie podejście organów podatkowych z brzmieniem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, to łatwo zauważyć, że w żaden sposób przepis ten nie zawęża tego pojęcia tylko i wyłącznie do nadruków na papierze lub też tylko do materiałów, które pełnią wyłącznie funkcje reklamowe lub informacyjne. Z tego względu należy w pełni zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym przez sąd.
Omawiana regulacja prawdopodobnie wkrótce się zmieni. Obecnie trwają prace w parlamencie nad zmianami w ustawie o VAT. Jedna z tych zmian dotyczy nadania nowego brzmienia art. 7 ust. 3 ustawy o VAT poprzez wykreślenie „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych" z kategorii towarów, których nieodpłatne wydanie jest wyłączone z VAT. Zmiana ta prawdopodobnie wejdzie w życie od 1 stycznia 2013 r. W praktyce będzie ona oznaczać, że materiały te będą opodatkowane VAT w przypadku ich nieodpłatnego przekazania. Wyjątek może dotyczyć tych materiałów, które mogą zostać zakwalifikowane jako spełniające definicję prezentów małej wartości. Obecnie definicję prezentu małej wartości spełniają towary, których cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 10 zł (jeśli podatnik nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych) lub prezenty przekazywane jednej osobie
o wartości nieprzekraczającej 100 zł, jeśli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na identyfikację tych osób. Niewykluczone, że te limity kwotowe zostaną wkrótce zwiększone – zmiany takie proponuje Ministerstwo Gospodarki w ramach kolejnego pakietu tzw. ustaw deregulacyjnych.
