Tak orzekł WSA w Bydgoszczy 14 sierpnia 2012 r. (I SA/Bd 631/12).
Spółka ponosi wydatki na cykliczne prace remontowe instalacji produkcyjnych. Prace te nie powodują ulepszenia środków trwałych. Przyjęta przez spółkę polityka rachunkowości przewiduje możliwość rozliczenia tych wydatków w czasie jako nakładów inwestycyjnych.
Po zakończonym remoncie wzrasta bowiem wartość środków trwałych. Nakłady te są rozliczane jako nowe środki trwałe i amortyzowane dla celów rachunkowości przez okres do następnego remontu. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka zapytała, czy te wydatki stanowią koszty pośrednie i czy mogą być rozliczone w momencie ich poniesienia. W jej ocenie wydatki te są potrącalne w okresie, w którym ujęto dany wydatek w księgach rachunkowych.
Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT nie chodzi o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach. Chodzi o ujęcie jako kosztu, czyli uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów ustawy o rachunkowości, a więc przy zastosowaniu zasad ostrożności, istotności, współmierności i z uwzględnieniem przyjętej przez spółkę polityki rachunkowości. Oznacza to, że przyjęta przez spółkę polityka rachunkowości, pozwalająca amortyzować wydatki remontowe będzie decydować o ujęciu tego wydatku dla celów podatkowych.
Spółka wniosła skargę do WSA w Bydgoszczy, który uchylił interpretację. W jego ocenie wykładnia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT nie daje podstaw do tego, aby w kwestii ujęcia kosztów stosować regulacje prawa bilansowego. Przepis ten mówi bowiem o dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), a nie o dniu, w którym uznano za koszt w księgach bądź zaksięgowano jako koszt w księgach. Nie uzależnia on natomiast poniesienia kosztu od przyjęcia przez podatnika zasad rachunkowości. Tym samym przedmiotowe wydatki mogą być jednorazowo zaliczone do kosztów podatkowych.
— Piotr Wysocki, współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Krzysztof Wojtowicz starszy menedżer, doradca podatkowy w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Szczecinie)
Komentuje Krzysztof Wojtowicz, starszy menedżer, doradca podatkowy w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Szczecinie)
Komentowane orzeczenie zasługuje na uwagę głównie z uwagi na to, że wpisuje się w tworzącą się w tym zakresie linię orzeczniczą sądów administracyjnych.
Warto przywołać w tym miejscu dla przykładu nie tak dawne orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (wyrok z 20 lipca 2012 r., II FSK 2406/11), w którym – odnosząc się również do tematu remontów cyklicznych – wskazano m.in., że przepisy prawa bilansowego nie mogą mieć wpływu na sytuację podatnika na gruncie ustawy o CIT szczególnie wtedy, gdy przepisy podatkowe dokładnie regulują daną kwestię, jak ma to na przykład miejsce w odniesieniu do sposobu uznawania wydatków na remonty za pośredni koszt uzyskania przychodu.
Podobnie na temat remontów i oddzielenie od siebie prawa bilansowego od podatkowego spojrzał nie tak dawno WSA w Poznaniu (wyrok z 18 lipca 2012 r., I SA/Po 529/12) wskazując wyraźnie, że zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego.
Pomimo przywołanych orzeczeń interpretacje organów podatkowych idą jednak w nieco inną stronę. Dla przykładu w interpretacji z 25 lipca 2012 r. (IPTPB3/423-76/11-9/12-S/MF) Izba Skarbowa w Łodzi – również w odniesieniu do kosztów przeglądów okresowych i remontów kapitalnych – uznała, że „z treści przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła, tzn. moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego.
Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (każda jednostka powinna określić zasady rozliczania kosztów w polityce rachunkowości).” Podobnie do tematu remontów cyklicznych podeszła Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 10 lipca 2009 r. (ITPB3/423-224/09/PS).
