Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny dnia 13 czerwca 2012 (II FSK 2352/10).

Spółka realizuje inwestycję na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej SSE). W trakcie budowy fabryki okazało się, że z przyczyn technicznych część obiektów będzie musiała zostać wybudowana poza strefą.

Na terenie strefy zlokalizowana będzie siedziba firmy, podstawowa instalacja technologiczna wraz z częścią infrastruktury, natomiast poza nią parki magazynowe zbiorników i część infrastruktury pomocniczej. Jeden z obiektów znajduje się częściowo na terenie strefy, a częściowo poza jej terenem. Wszystkie obiekty składają się na integralną całość inwestycji.

Spółka zapytała, czy może skalkulować wysokość zwolnienia w CIT w oparciu o kwotę wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę obiektów zlokalizowanych poza strefą, ale związanych z inwestycją na jej terenie. Wyjaśniła, że chodzi o obiekty konieczne do prowadzenia działalności na jej terenie.

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności strefowej 19 grudnia 2006 r. Należy więc zastosować przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z 2 listopada 2006 r., w brzmieniu obowiązującym przed 24 lutego 2007 r.

Organ stwierdził, że do wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji dającej prawo do ulgi można zaliczyć tylko kwoty przeznaczone na inwestycje zlokalizowane na terenie strefy. Natomiast wydatki dotyczące parków magazynowych zbiorników i części infrastruktury pomocniczej, które znajdują się poza terenem strefy, nie są wydatkami kwalifikującymi do objęcia pomocą regionalną.

Spółka nie zgodziła się z organem i złożyła skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ten jednak nie dopatrzył się naruszenia prawa.

NSA był jednak innego zdania. Zgodził się on ze spółką, że sformułowanie „w związku z realizacją inwestycji” zawarte w art. 6 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym przed 24 lutego 2007 r. należy rozumieć szeroko. Wolą ustawodawcy było objęcie pomocą regionalną całej inwestycji, także tej części, która została zlokalizowana poza strefą, ale która jest konieczna do prowadzenia działalności na terenie strefy.

Monika Kamińska, współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Krystian Bortlik doradca podatkowy, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w

Krystian Bortlik doradca podatkowy, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)

Krystian Bortlik, doradca podatkowy, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)

Aby określić wielkości dostępnego zwolnienia od podatku dochodowego dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie SSE, trzeba ustalić wysokość tzw. wydatków kwalifikowanych.

Są to zdefiniowane w przepisach strefowych nakłady inwestycyjne, które w wyniku zastosowania zasad kalkulacji pomocy publicznej składają się na limit umożliwiający korzystanie z wakacji podatkowych. Definicja wydatków kwalifikowanych była zmieniania przy okazji kolejnych nowelizacji tzw. przepisów strefowych. Jedna z istotnych zmian miała miejsce w 2007 r.

Wtedy rozporządzenia w sprawie poszczególnych stref przestały definiować wydatki kwalifikowane, jako nakłady „poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacja inwestycji na terenie strefy", a zaczęły określać je jako nakłady „poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania". Do wspomnianych nowelizacji podstawowe znaczenie miał związek z realizowaną inwestycją strefową, po nowelizacji – kryterium fizyczne – poniesienie nakładów na terenie SSE. W komentowanym wyroku NSA słusznie zakwestionował wcześniejszy wyrok WSA.

Sąd niższej instancji nie rozróżnił bowiem skutków prawnych poszczególnych terminów. Dla WSA decydujące znaczenie miał bowiem fakt poniesienia wszystkich wydatków na terenie SSE, nie zaś, co podkreślił NSA, występujący związek ponoszonych nakładów z inwestycją strefową. Mam nadzieję, że wyrok NSA będzie miał pozytywny wpływ na praktykę organów podatkowych, które często wydawały się nie zauważać nowelizacji przepisów strefowych z roku 2007 r.

W efekcie, w swoich rozstrzygnięciach podkreślają znaczenie fizycznego kryterium w przypadku nakładów kwalifikowanych. Wyrok ten daje także inwestorom strefowym, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed nowelizacją z 2007 r., możliwość zwiększenia limitu pomocy o wydatki ponoszone w szczególności na środki trwałe lub ich modernizację, które pozostawały w związku z inwestycją strefową, ale realizowane były poza jej obszarem.

Poza inwestycjami w magazyny, centra logistyczne czy też infrastrukturę, orzeczenie NSA może mieć ogromne znaczenie dla branży produkcyjnej, w szczególności motoryzacyjnej i inwestycje w tzw. tooling.