Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi rozstrzygnął w interpretacji wątpliwości dotyczące stosowania karty podatkowej (sygnatura akt: IPTPB1/415-85/12-3/KSU).
Z pytaniem zwrócił się przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i montażu domofonów. Świadczy usługi dla wspólnot mieszkaniowych, klientów indywidualnych oraz dla firm. Rozlicza się w formie karty podatkowej („usługi w zakresie tele- i radiomechaniki"). Dodatkowo prowadzi rejestr zakupów i sprzedaży VAT.
Przedsiębiorca spotkał się z opinią, że zlecenia dla wspólnot mieszkaniowych są zaliczane do usług budowlanych objętych limitem obrotu około 60 tys. zł. Tymczasem jego obroty za 2011 r. przekroczyły 150 tys. zł. Zapytał, czy w tej sytuacji ma prawo nadal korzystać z karty podatkowej.
Dyrektor Izby Skarbowej przypomniał, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym kartę mogą wybrać osoby prowadzące określoną z załączniku do ustawy działalność usługową lub wytwórczo-usługową.
Najprostszą formą rozliczenia, jest karta, bo nie wymaga zeznań
Zgodnie z art. 25 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcy podlegają opodatkowaniu w formie karty, jeżeli m.in. zgłoszą we wniosku prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli. Nie mogą korzystać z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o prace specjalistyczne.
Usługi w zakresie tele- i radiomechaniki sklasyfikowane zostały w poz. 22 części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy. Chodzi m.in. o naprawę i konserwację oraz instalowanie urządzeń i aparatów radiowych, telewizyjnych, teletechnicznych, elektroakustycznych, w tym również domofonów. Mogą one być opodatkowane w formie karty w razie zatrudnienia maksymalnie czterech pracowników.
Oznacza to, że jeśli prace wykonywane przez wnioskodawcę mieszczą się w tym zakresie, to może on rozliczać się w formie karty bez względu na poziom przychodów.