Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lutego 2019 r. (0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG).
Podatnik – spółka akcyjna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji energii cieplnej. Spółka posiada liczne środki trwałe, które ulegają zużyciu. W konsekwencji, spółka ponosi znaczące wydatki na ich okresowe remonty. W bieżącym roku spółka poniosła wydatki na remont trzonu żelbetowego komina oraz schodów wejściowych budynku. W wyniku przeprowadzonych remontów nie nastąpiła zmiana przeznaczenia remontowanych obiektów. Skutkiem wykonanych prac nie było również ich ulepszenie. Zgodnie z zapisami polityki rachunkowości obowiązującej w spółce, wydatki na remont środków trwałych przekraczające 40 tys. zł rozlicza się za pośrednictwem rozliczeń międzyokresowych kosztów w okresie poprzedzającym przeprowadzenie kolejnego remontu.
Czytaj także: Wydatki na remont nie zwiększają podstawy amortyzacji
W takim stanie faktycznym podatnik zadał organowi pytanie, czy będzie postępować prawidłowo, jeżeli koszty remontów rozliczane w czasie dla celów bilansowych będzie co miesiąc zaliczać w takiej samej wysokości do kosztów podatkowych.
Zdaniem podatnika, koszty opisanych remontów, niedające się przypisać do określonych przychodów konkretnego roku podatkowego, ale jednocześnie racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia, księgowane do celów rachunkowych jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów i odpisywane w ciężar kont wynikowych w kwocie dotyczącej danego miesiąca, powinny być w takiej samej wysokości zaliczane do kosztów podatkowych.
Organ uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu komentowanej interpretacji wskazał, że rozliczenie kosztów remontu w czasie dla celów rachunkowych poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe nie ma znaczenia dla celów podatkowych. Rozliczenie kosztów remontu powinno następować na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo na dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.
komentarz eksperta
Agata Czopek, radca prawny, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Remont nie został zdefiniowany w przepisach podatkowych. Jeżeli wydatki dotyczą obiektów budowalnych, to można, co do zasady, posiłkować się definicją ustaloną w ustawie – Prawo budowlane. W rozumieniu prawa budowlanego remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji (przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym). W pozostałych przypadkach przez remont należy rozumieć działania zmierzające do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego wraz z wymianą zużytych części, niezmieniające charakteru i funkcji środków trwałych.
Według prawa podatkowego wydatki z tytułu remontów zaliczane są do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich). Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku są kosztami uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W uzasadnieniu omawianej interpretacji organ stwierdził, że w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, iż koszty remontu komina oraz schodów budynku, z uwagi na swój charakter, powinny być powiązane z okresem przekraczającym rok podatkowy. Wydatki na remont komina oraz schodów budynku są bieżącymi wydatkami ponoszonymi przez spółkę. Efekt prac remontowych wiąże się co prawda z poprawą ich jakości oraz warunków eksploatacji w przyszłości, jednak ich charakter nie umożliwia powiązania z konkretnym okresem. W konsekwencji, rozliczenie kosztów remontu powinno następować w dacie ich poniesienia.
Komentowana interpretacja uwzględnia ugruntowaną linię orzeczniczą sądów administracyjnych, zgodnie z którą wydatki, które z uwagi na swój charakter nie będą mogły zostać powiązane z okresem przekraczającym rok podatkowy, a ponadto na gruncie przepisów prawa podatkowego nie będzie możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, mogą zostać potrącone jednorazowo w dacie ich poniesienia, którą wyznacza art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Jest to dzień, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury w księgach rachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta (por. wyroki NSA: z 9 czerwca 2015 r., II FSK 1236/13; z 6 maja 2015 r., II FSK 1071/13 i z 1 kwietnia 2015 r., II FSK 1604/13).
Mając na względzie powyższe, zaprezentowane przez organ w omawianej interpretacji stanowisko należy uznać za spójne z prezentowaną dotychczas linią orzeczniczą w tym zakresie.
