Tak stwierdziła Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 9 września 2011 (ILPB3/423-370/10/11-S/MM).

Firma, która wystąpiła o interpretację, prowadzi na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej SSE) działalność polegającą na produkcji łożysk, części do klimatyzacji, części do skrzyń biegów i innych elementów metalowych dla producentów z branży motoryzacyjnej. Dostarcza je kontrahentom działającym w różnych krajach UE.

Spółka zapewnia również swoim kontrahentom dostęp do usług serwisowych świadczonych w ramach gwarancji (bez dodatkowych opłat). Polegają one na rozpatrywaniu zgłaszanych przez odbiorców reklamacji poprzez segregowanie zakwestionowanych elementów na zgodne i niezgodne ze specyfikacją techniczną.

Części niezgodne ze specyfikacją są zwracane lub złomowane przez kontrahenta. Usługi serwisowe wykonywane są często przez podmioty trzecie na terenie krajów UE innych niż Polska. Spółka, jako producent części, ponosi koszty tych usług.

Podatnik zwrócił się do Izby Skarbowej w Poznaniu o potwierdzenie stanowiska, że wydatki na usługi serwisowe należy uznać za koszty uzyskania przychodu związane z działalnością strefową. Zdaniem podatnika koszty wpływają zatem na wynik podatkowy z działalności zwolnionej.

Stanowisko spółki zostało uznane za nieprawidłowe. Organ stwierdził, że usługi serwisowe nie są wykonywane na terenie SSE i nie są wskazane w zezwoleniu podatnika. Wobec tego ich koszt należy uznać za koszt działalności opodatkowanej. Wnioskodawca zdecydował się na skierowanie sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w orzeczeniu z 26 stycznia 2011  (I SA/Wr 1364/10) przychylił się do stanowiska podatnika.

W następstwie wyroku WSA dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał komentowaną interpretację, zmieniając swoje pierwotne stanowisko.

Komentuje Mikołaj Wietrzny, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Należy zgodzić się z poglądem WSA, przyjętym również przez izbę skarbową, że w rozpatrywanej sytuacji koszty usług serwisowych są ściśle związane z przychodem generowanym przez sprzedaż wyrobów strefowych.

Są to więc koszty działalności zwolnionej z opodatkowania. W wyroku czytamy, że „czynności składające się na tę usługę nie są przedmiotem działalności spółki, ale mają charakter pomocniczy w stosunku do działalności głównej, służą realizacji tej działalności w sposób zgodny z zawartymi umowami, a w przypadku gwarancji stanowią jej element konieczny”.

Nie jest zatem konieczne, aby działalność serwisowa była ujęta odrębnie w zezwoleniu strefowym.

Istotny dla rozstrzygnięcia wydaje się również fakt, że usługi serwisowe są dostępne dla kontrahentów w ramach gwarancji (tj. bez dodatkowych opłat), co jest normalną praktyką biznesową. Wobec powyższego nie istnieje żaden generowany poza SSE przychód wnioskodawcy, z którym można by połączyć ponoszone koszty usług serwisowych.

Skoro zatem koszty w sposób oczywisty związane są z przychodami podlegającymi zwolnieniu, to nie można ich traktować jako kosztu działalności opodatkowanej.

Odrębnym zagadnieniem pozostaje natomiast ekonomiczny skutek uzyskanego rozstrzygnięcia. Zazwyczaj podatnicy strefowi starają się przypisać maksymalnie dużo przychodów do działalności zwolnionej i jak najwięcej kosztów do działalności opodatkowanej.

Takie podejście, co do zasady, pozwala na zmniejszenie wysokości należnego podatku i przyśpieszenie wykorzystania dostępnego limitu zwolnienia podatkowego. Można się domyślać, że w omawianym przypadku priorytetem dla podatnika było jednak uproszczenie rozliczeń księgowych i zmniejszenie dochodu podlegającego zwolnieniu, co w konsekwencji może pozwolić na korzystanie ze zwolnienia podatkowego przez dłuższy czas.

Zobacz serwisy:

» Dobra Firma » Podatki i księgi » Specjalne strefy ekonomiczne

» Dobra Firma » Podatki i księgi » Podatek dochodowy » PIT i CIT » Koszty » Co można wrzucić w koszty » Naprawy gwarancyjne