Zgodnie z art. 19 ust. 17 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje w takim wypadku z chwilą wyjęcia pieniędzy lub żetonów z automatu, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca.
Przykład
Podatnik sprzedaje słodycze z automatu. Gotówka wybierana jest zawsze na koniec tygodnia (np. 8 maja, 15 maja, 22 maja, 29 maja) i w ostatni dzień miesiąca (31 maja). Obowiązek podatkowy powstaje:
- 8 maja za okres 1 – 8 maja,
- 15 maja za okres 9 – 15 maja,
- 22 maja za okres 16 – 22 maja,
- 29 maja za okres 23 – 29 maja,
- 31 maja za okres 30 – 31 maja.
Przykład
Podatnik sprzedaje z automatu kawę i herbatę. Gotówkę z automatu wybiera zawsze ostatniego dnia miesiąca. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje 31 maja.
A co będzie, jeśli podatnik zapomniał wybrać pieniędzy 31 maja i pojechał po nie dopiero 1 czerwca.
Wtedy również obowiązek podatkowy powstaje w ostatnim dniu każdego upływającego miesiąca, w naszym przykładzie 31 maja.
Ustawodawca nie określił natomiast szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług za pomocą zautomatyzowanych urządzeń samoczynnie pobierających należność (np. toalety). Należy więc zastosować zasady ogólne zawarte w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT. Przepis ten mówi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.
Decyduje więc moment wrzucenia monety do automatu. Nie znaczy to jednak, że codziennie trzeba pobierać pieniądze i każdego dnia wykazywać sprzedaż w ewidencji. VAT jest bowiem rozliczany za okresy miesięczne lub kwartalne. Rozpoznanie obowiązku podatkowego w ostatnim dniu każdego upływającego miesiąca nie wywoła więc negatywnych skutków podatkowych.
Bez paragonu
Należy zaznaczyć, że na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 i poz. 39 i 40 załącznika do rozporządzenia ministra finansów z 26 lipca 2010 w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących do końca 2012 r. zwolnione z obowiązku dokumentowania paragonem są:
- dostawa produktów (rzeczy) przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar, z wyjątkiem sprzedaży paliw płynnych i gazowych oraz dostawy towarów wymienionych w § 4 rozporządzenia (np. części samochodowe; sprzęt radiowy, telewizyjny i telekomunikacyjny; wyroby z metali szlachetnych; nagrane płyty CD, DVD; wyroby tytoniowe i alkoholowe);
- sprzedaż usług świadczonych przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub w banknotach lub innej formie (bezgotówkowej) – jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy.
Ustawodawca zastrzegł, że zwolnienia te nie dotyczą podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed 1 stycznia 2011.
Jak obliczyć VAT
Ustawodawca nie uregulował sposobu dokumentowania sprzedaży za pośrednictwem automatów. Można ją więc dokumentować w dowolny sposób, np. sporządzając raport o pobraniu gotówki z automatu. Pieniądze pobrane z automatu to oczywiście kwota brutto. Na podatniku ciąży więc obowiązek obliczenia VAT rachunkiem w stu. Dla stawki podatku VAT 23 proc. można zastosować następujący wzór:
KP = WG : 123 x 23 gdzie:
KP – kwota VAT
WG –gotówka wybrana z automatu
Przykład
W maju podatnik wyjął z automatu sprzedającego kawę 400 zł. VAT dla kawy wynosi 23 proc. W utargu zawarte jest więc 74,80 zł VAT.
Wynika to z następującego obliczenia:
KP = 400 zł : 123 x 23
KP = 74,80 zł
Więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
Moment powstania obowiązku podatkowego
Zobacz cały poradnik:
»
»
»
