Od 1 stycznia 2011 r. w celu określenia miejsca świadczenia usług w pierwszej kolejności należy określić status nabywcy tych usług.

Należy więc sprawdzić, czy jest on podatnikiem w rozumieniu art. 28a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link]. Rozróżnienie na podatników i niepodatników zostało wprowadzone do ustawy o VAT od 1 stycznia 2010 r. Niemniej jednak do usług związanych z targami ma zastosowanie od stycznia 2011 r..

[ramka][b]Szeroka definicja podatnika[/b]

Definicja podatnika dla celów ustalania miejsca świadczenia uregulowana jest w art. 28a ustawy o VAT. Zgodnie z nim podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na jej cel czy rezultat.

Nie uznaje się jednak za podatnika organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych przez odrębne przepisy.

Zastosowanie tej definicji powoduje, że za podatnika dla celów ustalenia miejsca świadczenia należy uznać podmioty prowadzące działalność gospodarczą w jakimkolwiek miejscu na świecie. Podatnikiem będzie więc zarówno przedsiębiorca prowadzący działalność w Polsce, jak i firma z siedzibą w innym państwie UE lub poza nią.

Za podatnika uważa się także osobę prawną niebędącą podatnikiem, która jednak jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej. Jest nim również podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą i działalność nienależącą do zakresu zastosowania dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Uznaje się go za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług, nawet wówczas gdy usługa wykorzystywana jest na potrzeby działalności niepodlegającej opodatkowaniu polskim VAT lub obowiązującym w innym kraju podatkiem od wartości dodanej.

Tak szeroka definicja jest konsekwencją [b]wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 6 listopada 2008 r. w sprawie Kollektivavtalsstiftelsen TRR Trygghetsradet vs. Skatteverket (C-291/07). [/b][/ramka]

[srodtytul]Co się zmieniło[/srodtytul]

Do końca 2010 r. ustawodawca jednolicie traktował usługi samej organizacji imprez, tj. targi i wystawy oraz usługi wstępu na te imprezy. Jedne i drugie usługi były opodatkowane w miejscu, w którym są faktycznie świadczone (niezależnie od statusu podatnika).

Od 1 stycznia 2011 r. określając miejsce opodatkowania usług związanych z targami, należy po pierwsze wziąć pod uwagę status nabywcy, a po drugie dokonać rozróżnienia pomiędzy usługami, które obejmują:

- wstęp na imprezy – opodatkowany w miejscu faktycznego świadczenia,

- usługi organizacji – opodatkowane w miejscu siedziby nabywcy tych usług.

Ta druga zasada obejmuje tylko wystawców, którzy są podatnikami. Po zmianach, przy analizie miejsca opodatkowania tych usług, kluczowym elementem jest bowiem określenie statusu ich beneficjenta.

Rozróżnienie pomiędzy usługami wstępu na targi i wystawy od ich organizacji jest uzasadnione, różna jest bowiem natura tych usług.

Różny może być również status uczestników takiego wydarzenia. Wystawcy nabywają usługę organizacji targów i wystaw. Publiczność natomiast korzysta ze świadczenia w postaci usługi wstępu na tego typu imprezę.

[srodtytul]Miejsce świadczenia[/srodtytul]

Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Oznacza to, że usługi wstępu opodatkowane będą w kraju, gdzie odbywają się targi bądź wystawy.

Od 1 stycznia tego roku opodatkowanie usług organizacji targów i wystaw nie jest natomiast w sposób szczególny uregulowane. Oznacza to, że jest ono ustalane na zasadach ogólnych. Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest kraj, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania.

Jeśli usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika (które znajduje się w innym państwie niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania), to podatek rozliczany jest w kraju, gdzie znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności.

Istota zmian, które weszły w życie 1 stycznia 2011 r., sprowadza się więc do przeniesienia miejsca świadczenia usług organizacji targów i wystaw z miejsca faktycznego ich świadczenia do miejsca, gdzie usługobiorca ma siedzibę. Zasada ta ma zastosowanie, gdy odbiorca jest podatnikiem. W praktyce podmioty, które nie prowadzą żadnej działalności, raczej nie są wystawcami podczas targów.

Dla podmiotów niebędących podatnikami ustawodawca przewidział natomiast jednolite zasady. Zarówno usługi wstępu na targi i wystawy, jak i ich organizacja jest opodatkowana w kraju, gdzie działalność jest faktycznie wykonywana. Wynika to art. 28g ust. 2 ustawy o VAT.

[i]Autorka jest doradcą podatkowym w kancelarii MDDP[/i]

[ramka][b]Zobacz poradnik: [link=http://www.rp.pl/temat/565095.html]Zmiany w VAT w 2011 r.[/link][/b][/ramka]

[ramka][b]Więcej informacji [link=http://www.rp.pl/temat/125165.html]o podatku VAT od usług organizacji targów i wystaw [/link][/b][/ramka]