Dzierżawy znaku towarowego nie można rozliczać ryczałtem. Czynsz za jego udostępnienie to przychód z praw majątkowych. Po odliczeniu ewentualnych kosztów dochód opodatkujemy według skali. Takie są wnioski z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Wystąpił o nią mężczyzna, który zamierza zarejestrować znak towarowy. Następnie chce go wydzierżawić firmie. Będzie ona mogła wykorzystywać znak w prowadzonej działalności gospodarczej. W zamian za to mężczyzna ma dostawać czynsz.
Czytaj także: Perfumy też mogą być znakiem towarowym
We wniosku zaznaczono, że nie będzie to umowa licencyjna, ale dzierżawa, o której mówi kodeks cywilny. Jak rozliczyć przychody z tego tytułu? Mężczyzna podkreślił, że znak towarowy należy do jego prywatnego majątku. Jest dzierżawiony poza działalnością gospodarczą.
Dlatego przychód można opodatkować 8,5 proc. ryczałtem. Takie prawo daje ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Fiskus miał inne zdanie. Uznał, że wszelkie kwoty uzyskane w związku z posiadaniem, udostępnianiem i korzystaniem ze znaku towarowego zaliczane są do innego źródła przychodów niż najem czy dzierżawa. Są to przychody z praw majątkowych, o których mówi art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o PIT. Nie ma podstaw do opodatkowania ich ryczałtem.
Takie przychody są rozliczane zgodnie z ustawą o PIT. Po odliczeniu ewentualnych kosztów dochód trzeba opodatkować według skali. Czyli 18- albo 32-proc. podatkiem. O stawce decyduje wysokość dochodu (który jest w zeznaniu rocznym sumowany z innymi, także rozliczanymi według skali).
Reasumując, czynsz, który otrzyma mężczyzna, to przychód z tytułu udzielenia prawa do używania znaku towarowego. Czyli z praw majątkowych.
Nie ma możliwości zakwalifikowania go do przychodów z najmu i dzierżawy. Dlatego, zdaniem fiskusa, brak podstaw do opodatkowania go ryczałtem.
Skarbówki nie przekonały też powołane przez podatnika wyroki sądów administracyjnych. Podkreśliła, że rozstrzygnięcia dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonych stanach faktycznych. I tylko w tych sprawach orzeczenia są wiążące.
Fiskus się nimi posiłkuje, ale nie ma możliwości zastosowania ich wprost, dlatego że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają powszechnie obowiązującej mocy.
Numer interpretacji: 0115-KDIT3. 4011.543.2018.1.PSZ
