[b]Potwierdziła to Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 11 maja 2010 r. (IBPP3/443-102/10/PH). [/b]
Dotyczyła ona osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która w grudniu 2008 r. zawarła umowę ze spółką utworzoną i działającą w Finlandii na świadczenie usług kompleksowego doradztwa dla spółek zależnych tej fińskiej spółki.
Usługi zostały szczegółowo opisane w umowie i obejmowały m.in. opracowywanie założeń strategicznych, inicjowanie zmian organizacyjnych i restrukturyzacyjnych. Wynagrodzenie za nie zostało ustalone na bazie zryczałtowanej kwoty, płatnej w cyklach miesięcznych.
We wniosku o interpretację przepisów podatnik pytał, czy po zmianie [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link] obowiązującej od 1 stycznia 2010 r. w dalszym ciągu obowiązek rozliczania podatku od tych usług ciąży na stronie fińskiej i nie podlegają one VAT w Polsce, tylko w Finlandii.
Jego zdaniem skoro zgodnie z art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia (i opodatkowania) usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, to usługi świadczone dla fińskiej spółki podlegają VAT w Finlandii, a obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na nabywcy (na zasadzie samonaliczenia).
Izba skarbowa zgodziła się z tym stanowiskiem.
[i]Autor jest konsultantem w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers[/i]
[ramka][b]Komentuje Agnieszka Kietlińska, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers:[/b]
Od 1 stycznia 2010 r., na skutek wdrożenia unijnych regulacji, znowelizowano przepisy ustawy o VAT dotyczące miejsca świadczenia (opodatkowania) usług. Nowe przepisy mają na celu realizację zasady, zgodnie z którą usługi powinny być opodatkowane w miejscu ich konsumpcji.
Wcześniej usługi transgraniczne, tj. świadczone między podatnikami z różnych państw członkowskich UE, co do zasady podlegały VAT w kraju siedziby usługodawcy. Wyjątkowo w przypadku niektórych typów usług (wskazanych w usuniętym obecnie art. 27 ust. 4) miejscem świadczenia był kraj siedziby usługobiorcy.
Dotyczyło to również usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, będących przedmiotem omawianej interpretacji. Tym samym zasady ich opodatkowania od 1 stycznia 2010 r. się nie zmieniły, bo obejmująca je wcześniej zasada szczególna dotycząca określania miejsca opodatkowania stała się obecnie regułą ogólną.
Analizując nowe przepisy, warto zwrócić uwagę, że oprócz nowej zasady ogólnej opodatkowania VAT usług transgranicznych ustawa o VAT (w art. 28a) wprowadza dla celów tej regulacji odrębną definicję podatnika. Obejmuje ona swym zakresem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw UE i państw trzecich.
W konsekwencji polski podatnik wykonujący usługi dla zagranicznego usługobiorcy, określając miejsce ich świadczenia, w pierwszej kolejności powinien poznać status nabywcy tych usług, a więc określić, czy spełnia on definicję podatnika wskazaną w art. 28a ustawy o VAT.
Należy pamiętać, że choć usługa, której dotyczy omawiana interpretacja, będzie podlegać VAT w Finlandii i tym samym polski podatnik nie będzie zobowiązany do rozliczania podatku należnego z tytułu jej świadczenia, będą ciążyły na nim inne obowiązki.
Po pierwsze, na fakturze dokumentującej świadczenie tych usług powinien zamieścić klauzulę, że zobowiązanym do rozliczenia VAT jest usługobiorca.
Po drugie, od 1 stycznia 2010 r., na mocy art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnicy świadczący usługi na rzecz podatników mających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności w UE zobowiązani są nie tylko do deklarowania wartości usług w deklaracji VAT, ale również do raportowania ich w informacji podsumowującej.[/ramka]