Wysokość kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest limitowana, i to zarówno w skali miesiąca, jak i całego roku.
Zgodnie z art. 32 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględnione przez płatnika jedynie w miesiącu, w którym pracownik otrzymuje przychody ze stosunku pracy, przy czym ich wysokość nie może przekroczyć określonej kwoty.
Jeśli zatem pracownik, np. z powodu przyjętego w zakładzie pracy systemu wypłaty wynagrodzeń, nie uzyskał w danym miesiącu przychodów ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów za ten miesiąc nie mogą być odliczone przez płatnika. A to oznacza, że przy sporządzaniu informacji PIT-11 płatnik zobowiązany będzie do wykazania kosztów uzyskania przychodów faktycznie uwzględnionych w trakcie roku, tj. za 11 miesięcy w przypadku dokonania w roku 11 wypłat.
Pracownicy mają jednak prawo uwzględnić pełne koszty uzyskania przychodów, należne za wszystkie przepracowane miesiące, tj. za 12 miesięcy, w zeznaniu podatkowym PIT-37 lub PIT-36. Również w przypadku dokonania rocznego obliczenia podatku przez płatnika (PIT-40), na podstawie art. 37 ustawy – płatnik uwzględnia przysługujące koszty uzyskania przychodów za wszystkie miesiące, w których pracownik świadczył pracę.
„Koszty uzyskania przychodów przysługują bowiem pracownikowi za 12 miesięcy, bez względu na regulamin wynagradzania w części dotyczącej systemu wypłaty wynagrodzeń, o ile tylko w tym okresie pracownik zgodnie z umową świadczył pracę na rzecz zakładu pracy” – czytamy w [b]interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2010 r. (IPPB2/415-59/10-4/MK).[/b]
Izba podkreśliła jednocześnie, że „w informacji PIT-11 o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za dany rok podatkowy płatnik będzie wykazywał koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie zastosowanej, tj. za 11 miesięcy”.
[ramka][b]Nie wolno przekroczyć limitu[/b]
Koszty podatkowe ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą:
- [b]111 zł 25 gr[/b] miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł – gdy podatnik uzyskuje przychody tylko z jednego stosunku;
- nie więcej niż [b]2002 zł 05 gr[/b] za rok podatkowy – gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku;
- [b]139 zł 6 gr[/b] miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr – gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie [b]2502 zł 56 gr[/b] za rok podatkowy – gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku, jego miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. [/ramka]
