Na początku roku do salonów sprzedaży wróciły samochody z kratką. Także w ofertach aut używanych sprzedający podkreślają, że samochód posiada homologację ciężarową umożliwiającą pełne odliczenie VAT. Niestety, dotyczy to tylko starszych pojazdów, sprzedanych przed 1 maja 2004 r. Później nie były one bowiem oferowane przez dilerów.
[b]Zmieniło to dopiero orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 22 grudnia ubiegłego roku (C-414/07)[/b]. Wynika z niego, że w momencie wejścia Polski do Unii Europejskiej ustawodawca nie mógł wprowadzić bardziej rygorystycznych zasad odliczania VAT niż te, które obowiązywały 30 kwietnia 2004 r. Nie miał także prawa zaostrzać ich później.
Przedsiębiorcy myślący o zakupie samochodu z kratką muszą pamiętać o jednym: jest on traktowany na preferencyjnych zasadach tylko dla potrzeb VAT. Dla celów podatku dochodowego takie auto nie różni się niczym od analogicznego modelu, w którym kratki nie zamontowano i który nie posiada homologacji ciężarowej. Tu nadal obowiązuje bowiem definicja zawarta w art. 5a pkt 19 ustawy o PIT oraz odpowiadającym mu co do treści art. 4a pkt 9 ustawy o CIT.
Przepisy te nie są zharmonizowane i każde państwo może je dowolnie formułować. Przy rozliczaniu PIT i CIT nadal obowiązuje więc dotychczasowa definicja samochodu osobowego. Od 1 stycznia 2007 r. jest ona oparta na rozwiązaniach wcześniej wprowadzonych w ustawie o VAT. Celem było ujednolicenie rozwiązań. Orzeczenie ETS pokrzyżowało te plany.
[srodtytul]Nie od razu w koszty[/srodtytul]
Jakie ograniczenia wprowadzają przepisy o podatku dochodowym w stosunku do samochodów osobowych? Najważniejszym z nich jest brak możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości początkowej takiego samochodu. Przepisy o jednorazowej amortyzacji nie pozwalają bowiem ich stosować do samochodów osobowych. Oznacza to, że mała firma może od razu zmniejszyć przychody o 100 tys. zł wydane na auto typu pick-up, ale gdy będzie to kombi z kratką, będzie musiała go amortyzować.
[srodtytul]Bez amortyzacji degresywnej[/srodtytul]
W stosunku do aut osobowych nie można również stosować degresywnej metody amortyzacji. Jest ona określona w art. 22k ustawy o PIT oraz odpowiadającym mu co do treści art. 16k ustawy o CIT. Zgodnie z tymi przepisami odpisów amortyzacyjnych na uregulowanych w nich preferencyjnych zasadach można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grup od trzeciej do szóstej oraz do ósmej klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych.
Metoda ta polega na tym, że w pierwszym podatkowym roku używania środka trwałego przedsiębiorca stosuje stawkę z wykazu podwyższoną o współczynnik nie wyższy niż dwa. W następnych latach amortyzację nalicza się od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od amortyzacji obliczonej metodą liniową, podatnicy dokonują dalszych odpisów przy zastosowaniu tej ostatniej.
Podatnicy powinni unikać zakupu samochodów osobowych droższych niż równowartość 20 tys. euro. Dlaczego?
[srodtytul]Fiskus nie lubi drogich limuzyn[/srodtytul]
Przepisy nie pozwalają zaliczać do kosztów uzyskania przychodów:
- składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia,
- odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczoną na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania.
[ramka][b]Jaka definicja obowiązuje w ustawach o PIT i CIT[/b]
[b]Samochód osobowy to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem pojazdu samochodowego:[/b]
- mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
- mającego więcej niż jeden rząd siedzeń oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza połowę długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
- który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
- który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
- będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o VAT (agregat elektryczny [spawalniczy], bankowóz, pojazd do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, pojazd zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy, samochód pogrzebowy). [/ramka]
