To konsekwencja tego, że odpisy od auta osobowego, którego wartość przekracza 20 000 euro, można odliczyć tylko w części.

[b]– Spółka z o.o. kupiła dwa lata temu samochód osobowy o wartości powyżej 20 000 euro. Teraz zamierza go sprzedać. Czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć część wydatków, które nie stanowiłyby kosztów podatkowych, gdyby samochód ten był dalej amortyzowany?[/b]

Przy sprzedaży samochodu kosztem uzyskania przychodu jest nieumorzona część jego wartości początkowej. Do kosztów zaliczymy też część odpisów, które nie stanowiłyby kosztów, gdyby pojazd nie był sprzedany i amortyzacja była kontynuowana. Im niższa byłaby stawka amortyzacyjna dla auta, tym wyższe byłyby koszty podatkowe przy sprzedaży.

[srodtytul]Odliczenie z ograniczeniem [/srodtytul]

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=6FF8AD18C7FA3A4CE4737CF823A61D2C?id=115893]ustawy o CIT[/link] nie są kosztem uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości auta przewyższającej równowartość 20 000 euro. Kwotę tę przeliczamy na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania pojazdu do używania.

Zatem taki samochód powinien być amortyzowany od wartości początkowej, lecz część odpisów nie będzie kosztem podatkowym.

Przypomnijmy też, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT nie są kosztem wydatki na nabycie środków trwałych. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem przy odpłatnym zbyciu środków trwałych.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT odpisy amortyzacyjne nalicza się od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono go do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 16 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. A więc także one pomniejszą koszt sprzedaży.

W konsekwencji kosztem przy sprzedaży auta osobowego będzie nieumorzona część jego wartości początkowej. Zalicza się do niej także te części niedokonanych jeszcze odpisów, które nie stanowiłyby kosztów, gdyby amortyzacja była kontynuowana.

[ramka][b]Przykład[/b]

Spółka z o.o. sprzedaje samochód osobowy po upływie dwóch lat jego używania. Wartość początkowa auta ustalona według ceny nabycia wynosi 100 000 zł. Stawka amortyzacji dla samochodu osobowego to 20 proc.

Roczny odpis amortyzacyjny wynosił 100 000 zł x 20 proc. = 20 000 zł.

W dniu przekazania do używania tego samochodu średni kurs euro wynosił 4,00 zł.

Tak więc równowartość 20 000 euro to 20 000 zł x 4,00 zł = 80 000 zł.

Za każdy rok amortyzacji kosztem uzyskania przychodu mógł być zatem odpis w wysokości 20 000 zł x (80 000 zł : 100 000 zł) = 16 000 zł

Natomiast nie była kosztem kwota 20 000 zł – 16 000 zł = 4000 zł.

Po dwóch latach łączne odpisy wyniosły 40 000 zł.

Przy sprzedaży samochodu kosztem uzyskania przychodu będzie nieumorzona część wartości początkowej w wysokości 100 000 zł – 40 000 zł = 60 000 zł.

W koszty podatkowe łącznie zostałaby zaliczona zatem kwota 92 000 zł (60 000 zł w momencie sprzedaży, a wcześniej odpisy za dwa lata stanowiące koszt podatkowy w wysokości 2 x 16 000 zł = 32 000 zł).

Nie ma tu znaczenia, że gdyby samochód nie został sprzedany, a był dalej amortyzowany, to kosztem podatkowym w całym okresie amortyzacji byłyby odpisy amortyzacyjne w kwocie 80 000 zł.[/ramka]

Taki sposób rozliczenia potwierdza [b]interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 13 lipca 2009 r. (IPPB3/423-203/09-4/JG)[/b], w której czytamy: „wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, trzeba uwzględnić podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego. Przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest bowiem różnica między wartością początkową środka trwałego a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jak i te niestanowiące kosztów podatkowych (art. 16h ust. 1 pkt 1).

Zatem, w momencie sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej wyższej niż równowartość 20 000 euro, jego część niezamortyzowana stanowi koszt podatkowy”.

[srodtytul]Można zmniejszyć amortyzację [/srodtytul]

Gdyby jednak spółka stosowała obniżoną stawkę amortyzacji, to koszty uzyskania przychodu w momencie sprzedaży byłyby odpowiednio wyższe. Przypomnijmy, że na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Przepisy nie określają granicy, do jakiej może być obniżona stawka.

[ramka][b]Przykład[/b]

Spółka z o.o. już w momencie zakupu samochodu osobowego przewiduje, że sprzeda go po dwóch latach. Wartość początkowa auta ustalona według ceny nabycia wynosi 100 000 zł.

Spółka przyjęła obniżoną stawkę amortyzacji 1 proc. Roczny odpis amortyzacyjny wynosił 100 000 zł x 1 proc. = 1000 zł.

W dniu przekazania samochodu do używania średni kurs euro to 4,00 zł.

Równowartość 20 000 euro wynosiła więc 20 000 zł x 4,00 zł = 80 000 zł.

Za każdy rok amortyzacji kosztem uzyskania przychodu mógł być zatem odpis w wysokości 1000 zł x (80 000 zł : 100 000 zł) = 800 zł

Natomiast nie była kosztem kwota 1000 zł – 800 zł = 200 zł.

Po dwóch latach łączne odpisy wyniosły 2000 zł.

Przy sprzedaży tego samochodu kosztem uzyskania przychodu będzie nieumorzona część wartości początkowej w wysokości 100 000 zł – 2000 zł = 98 000 zł.

W koszty podatkowe łącznie zostałaby zaliczona kwota 99 600 zł (98 000 zł w momencie sprzedaży, a wcześniej odpisy za dwa lata stanowiące koszt podatkowy w wysokości 2 x 800 zł = 1600 zł). Zatem znacznie więcej niż w poprzednim przykładzie (92 000 zł). Gdyby spółka zrezygnowała ze sprzedaży samochodu, to może podwyższyć stawkę amortyzacji do 20 proc. od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.[/ramka]