[b]Wystawiam faktury w euro. Przychód wpływa mi na konto walutowe w euro. Nie wymieniam w banku pieniędzy na złote, tylko wybieram je i wymieniam w kantorze. Jaki kurs przyjąć do obliczenia różnicy kursowej: kurs kupna banku w dniu otrzymania pieniędzy, mimo że w banku ich nie wymieniłem na złote, czy kurs z kantoru?[/b]
Zakładam, że czytelnik nie prowadzi ksiąg rachunkowych i związku z tym ustala różnice kursowe według metody określonej w art. 24c ustawy o PIT.
Przepis ten mówi, że przy ustalaniu różnic kursowych należy posłużyć się faktycznie zastosowanym kursem waluty. [b]Ponieważ waluta będzie kupowana w kantorze, kursem faktycznie zastosowanym będzie kurs kantorowy.[/b] Właśnie bowiem po tym kursie czytelnik zamienia walutę na złote. Przepisy dotyczące różnic kursowych nie nakazują posługiwać się kursem banku obsługującego podatnika, lecz kursem faktycznie zastosowanym. Będzie to w tym wypadku kurs kantorowy.
Jak wskazał [b]Urząd Skarbowy w Suwałkach w piśmie z 14 maja 2007 r. (US. III-415/5/19/07)[/b]: „zwrot prawny «faktycznie zastosowany kurs waluty» to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o PIT (np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze)”.
[b]Istotnie jest, aby czytelnik miał jakiś dokument, z którego będzie wynikać, po jakim faktycznie kursie wymienił walutę.[/b] Może to być wydawany w kantorze dowód kupna/sprzedaży walut, z którego będzie wynikać, jaki był faktycznie zastosowany kurs wymiany walut.
[i]Autor jest współpracownikiem Vademecum Głównego Księgowego, ABC Wolters Kluwer Polska[/i]
