Zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym na podstawie przepisów polskiej ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej na podstawie przepisów właściwych tym państwom.
Wynika tak z [b]wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 lutego 2008 r. (III SA/Wa 1961/07)[/b].
Podatniczka oraz dwoje jej dzieci otrzymują od 1999 r. przychody z pracowniczego funduszu emerytalnego prowadzonego przez firmę posiadającą siedzibę w Wielkiej Brytanii, którego uczestnikiem był zmarły mąż. Fundusz działa na podstawie obowiązujących w Wielkiej Brytanii przepisów o pracowniczych funduszach emerytalnych. Od lipca 2003 r. miejscem zamieszkania podatniczki i jej dzieci jest Polska.
[srodtytul]Fiskus mówi „nie”...[/srodtytul]
Podatniczka powzięła wątpliwości, czy dokonywane przez fundusz wypłaty objęte są zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT. Przepis ten mówi, że wolne od podatku dochodowego są środki zgromadzone w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.
Kobieta złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej. Jej zdaniem takie wypłaty objęte są zwolnieniem.
Organy podatkowe uznały stanowisko podatniczki za nieprawidłowe. Ich zdaniem art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT odnosi się do pracowniczych programów emerytalnych uregulowanych w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=173681]ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (DzU nr 116, poz. 1207)[/link]. Obejmuje tym samym świadczenia w ramach tzw. trzeciego filaru emerytalnego. W art. 9 ustawy wskazano, że określenie „program emerytalny" może być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w tej ustawie.
Zdaniem organów podatkowych skoro w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT użyto zwrotu „pracowniczy program emerytalny", to na gruncie prawa polskiego jego analiza możliwa jest jedynie przez pryzmat ustawy o pracowniczych programach emerytalnych. Ich zdaniem środki wypłacane przez fundusz są odpowiednikiem polskiej renty rodzinnej, która nie mieści się w zakresie wskazanego zwolnienia, a zatem środki te podlegają opodatkowaniu bez względu na ich wysokość na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.
[srodtytul]... a sąd uchyla jego decyzję[/srodtytul]
Podatniczka wniosła skargę do sądu. WSA przyznał jej rację. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT, [b]mówiąc o środkach zgromadzonych w „pracowniczym programie emerytalnym”, nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych[/b].
Zdaniem sądu, [b]gdyby wolą ustawodawcy było takie zawężenie zwolnienia, jakie proponują w swojej wykładni organy podatkowe, to zwrot „pracowniczy program emerytalny” zostałby wprost zdefiniowany w tzw. słowniczku ustawowym czy też bezpośrednio dookreślony za pomocą formuły „w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych” lub jej równorzędnej.[/b]
[srodtytul]To nie definicja [/srodtytul]
Według art. 9 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych określenie „program emerytalny” może być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w tej ustawie. Przepis ten ma na celu zapobieganie wprowadzaniu w błąd potencjalnych klientów przez nieuprawnione sugerowanie im poprzez użycie zastrzeżonego określenia, że dany program spełnia kryteria przewidziane dla programów emerytalnych, mimo że takim nie jest. Artykuł 9 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych nie stanowi, jak mylnie wskazały organy podatkowe, definicji na użytek ustawy podatkowej – stwierdził sąd.
[ramka] [b]Nie tylko w kraju, ale i w Unii[/b]
Polska ustawa o pracowniczych programach emerytalnych dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia między innymi [b]dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (DzUrz UE L 235 z 23 września 2003 r.)[/b]. Każde z państw członkowskich ma zapewnić w odpowiedni sposób jednolite stosowanie tej dyrektywy. Z uwagi na to sąd stwierdził, że pojęcie „pracowniczy program emerytalny” obejmuje także pracownicze programy emerytalne prowadzone w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej na podstawie przepisów tych państw. [/ramka]
