Po pierwsze: niektóre zapomogi korzystają ze zwolnienia podatkowego i to bez względu na źródło finansowania. Potwierdza to art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Chodzi np. o zapomogi wypłacone pracownikowi, który padł ofiarą indywidualnego zdarzenia losowego, klęski żywiołowej, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku 2280 zł. Zainteresowany musi jednak udokumentować wystąpienie określonego zdarzenia. Po drugie: dopiero jeżeli zapomoga została udzielona z innych powodów niż wymienione, wówczas należy ją opodatkować. Gdy tak jest, decydujące znaczenie ma to, że emeryt nadal zachowuje status zatrudnionego. Skoro tak, to pomoc ta stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy rozliczany według stawki podatku wynikającej ze skali podatkowej. Jeżeli dochody ze stosunku pracy nie przekroczyły pierwszego progu skali podatkowej, to w 2008 r. zapomogę należy opodatkować podatkiem 19 proc.