Wychodzi bowiem na to, że wkłady niepieniężne są zwolnione z podatku, ale firmy zachowują prawo do odliczenia.

[srodtytul]Inaczej niż w dyrektywie [/srodtytul]

W świetle bieżącego orzecznictwa, w szczególności[b] wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 kwietnia 2008 r. (I FSK 505/07)[/b] oraz [b]Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 maja 2008 r. (III SA/Wa 364/08)[/b], polskie przepisy dotyczące aportów należy uznać za niezgodne z prawem wspólnotowym.

Powyższe orzeczenia odwołują się do w[b]yroków ETS w sprawach C-169/00 (Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii) oraz C-150/00 (Stockholm Lindopark AB przeciwko państwu szwedzkiemu)[/b]. Przepisy [b]dyrektywy 2006/ 112/WE[/b] (oraz obowiązującej przed nią szóstej dyrektywy VAT) nie upoważniają państw członkowskich do wprowadzenia zwolnienia aportu z VAT. Zezwalają jedynie na wyłączenie aportu z zakresu opodatkowania VAT. Tymczasem § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia ministra finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza zwolnienie wkładów niepieniężnych z opodatkowania VAT.

[srodtytul]Czynność opodatkowana... [/srodtytul]

Ta niezgodność ma dwojakie skutki. Po pierwsze, aport w świetle prawa wspólnotowego stanowi czynność opodatkowaną, z wyjątkiem sytuacji wniesienia aportem całości lub części przedsiębiorstwa (co pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT na mocy odrębnego wyłączenia przewidzianego przez art. 6 pkt 1 ustawy o VAT). Po drugie, z uwagi na opodatkowanie aportu w świetle prawa wspólnotowego, podatnikom przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług wniesionych aportem, które wynika wprost z dyrektywy.

[srodtytul]...z prawem do odliczenia [/srodtytul]

Co istotne, nawet w przypadku zastosowania polskich regulacji zwalniających aport z VAT, podatnikowi nadal przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego. W świetle wyroku warszawskiego WSA z 20 maja 2008 r. przedsiębiorcy, którzy nie opodatkowali aportu opierając się na brzmieniu przepisów krajowych, nie są zobowiązani do korekty VAT naliczonego, jak również nie są zobowiązani do wykazania podatku należnego związanego z taką transakcją.

Interpretacja przedstawiona przez warszawski WSA (trzeba jednak pamiętać, że jest to wyrok nieprawomocny) może oznaczać zastosowanie zwolnienia z VAT przy jednoczesnym zachowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług, będących przedmiotem aportu. To bardzo korzystne rozwiązanie dla podatników. Jeśli więc wcześniej obciążali aport podatkiem należnym albo nie odliczali VAT naliczonego, mogą teraz pokusić się o korektę swoich rozliczeń.

[i]Jan Tokarski jest starszym konsultantem, a Mariusz Marecki dyrektorem w PricewaterhouseCoopers[/i]

[ramka][b]Jakie rozwiązania są niezgodne z prawem UE[/b]

Przepisów niezgodnych z dyrektywą jest w polskiej ustawie sporo, oto wybrane:

- ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów oraz paliw

- wyłączenie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z nabytymi przez podatnika towarami i usługami, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym

- zakaz odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z uruchomieniem działalności przed zarejestrowaniem się dla celów VAT

- zasady opodatkowania VAT wniesienia wkładu niepieniężnego oraz zasady dokonywania korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, związanego z nabyciem towarów i usług wniesionych aportem

- niewłaściwa implementacja przepisów szóstej dyrektywy dotyczących miejsca świadczenia niektórych kategorii usług

- rozszerzenie, w stosunku do przepisów wspólnotowych, zakresu dokumentów pozwalających na zastosowanie w stosunku do WDT stawki 0 proc.

- zakaz odliczania podatku naliczonego dotyczącego importu usług z rajów podatkowych[/ramka]

[ramka][b]Unijne przepisy i wyroki istotne też dla urzędów[/b]

Urzędy skarbowe muszą stosować prawo unijne – konsekwentnie podkreślają to sądy. Organy podatkowe muszą więc badać, czy polskie przepisy nie naruszają dyrektywy. Na obowiązek stosowania unijnych przepisów zwrócił też uwagę [b]Urząd Komitetu Integracji Europejskiej w piśmie z 1 lutego 2007 r. (Min.EOT/541/2007/DP/ak) skierowanym do Ministerstwa Finansów. Czytamy w nim: „państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegania prawa wspólnotowego; obowiązek ten dotyczy nie tylko sądów krajowych, ale wszystkich organów państwowych, także organów administracji”[/b].

Fiskus nie może też ignorować wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jak podkreślono w piśmie z 1 lutego 2007 r., mają one znaczenie nie tylko dla postępowań przed sądami krajowymi, których dotyczą, ale także dla innych spraw toczących się przed sądami państw członkowskich odnoszącymi się do podobnego problemu prawnego. Takie wyroki są źródłem prawa wspólnotowego, stanowiąc zasady tego prawa oraz reguły jego interpretacji. Nie można więc twierdzić, że wyroki ETS mogą być zastosowane wyłącznie w sprawach o identycznym stanie faktycznym.

—wp[/ramka]