Tak orzekł WSA w Rzeszowie w wyroku z 14 lutego 2008 r. (I SA/Rz 875/07).

Spółka przekazywała nieodpłatnie drobne prezenty w ramach akcji promocyjnych. To samo robiła z własnymi wyrobami – wręczała je kontrahentom w ramach oferty handlowej. Postanowiła jednak zapytać urząd skarbowy, czy działania te są opodatkowane VAT jako czynności związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Twierdziła, że nie ma obowiązku ich opodatkowywać. Inaczej uważał jednak organ podatkowy. Jego zdaniem czynności te podlegają VAT, tak samo jak odpłatna dostawa towarów. Przyznał, że co prawda z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie wynika wprost, aby przekazanie drobnych prezentów kontrahentom podlegało opodatkowaniu. Ale z uwagi na to, że nie były one towarami, o których mowa w ust. 3 tego przepisu, należy je opodatkować.

Podatnik złożył zażalenie do izby skarbowej. Ta jednak podtrzymała wydane postanowienie, twierdząc, że przy wykładni przepisów ustawy o VAT należy interpretować łącznie ust. 2 i 3 art. 7. Zdaniem izby unormowania tam zawarte są zgodne z art. 16 dyrektywy Rady UE z 28 listopada 2006 r. Wynika z niego, że za dostawę towarów uważa się nieodpłatne zbycie towarów do celów innych niż prowadzenie działalności gospodarczej, jak i do celów tej działalności.

W tej sytuacji spółka wniosła skargę do WSA. Twierdziła, że art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT nie stanowią idealnego odzwierciedlenia art. 16 dyrektywy. Organ dokonując wykładni przepisów podatkowych, opierając się jedynie na przepisach wspólnotowych, narusza prawo materialne, ponieważ nie uwzględnia przy tym wykładni językowej.

Sąd stwierdził, że interpretacja językowa art. 7 ust. 2 ustawy o VAT pozwala przyjąć, że czynności wymieniane przez spółkę we wniosku o interpretację nie podlegają opodatkowaniu, jeżeli są związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Zaznaczył przy tym, że przy interpretacji przepisów nie może być stosowana wykładnia rozszerzająca i czynności nieobjęte wprost przepisami ustawy nie mogą być opodatkowane.

Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Krzysztof Koniewski, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte

Wyrok WSA należy uznać za prawidłowy. Dziwi, że organy podatkowe twierdzą, jakoby opodatkowaniu podlegały wszelkie nieodpłatne przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy, wyłączając jedynie z tego zakresu drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki. Postępowanie takie uzasadniają m.in. koniecznością prowspólnotowej wykładni polskich przepisów. Powołują się też na uchwałę siedmiu sędziów NSA z 28 maja 2007 r.

Rzeczywiście organy podatkowe mają obowiązek interpretowania prawa krajowego zgodnie z treścią oraz celami prawa wspólnotowego. Kwestię tę należy rozpatrywać jednak w sensie obowiązku, a nie prawa organów podatkowych. Nie mogą one powoływać się na przepisy wspólnotowe, które nie zostały jeszcze zaimplementowane do porządku krajowego, lub te, które zostały zaimplementowane nieprawidłowo.

Art. 16 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. mówi, że opodatkowane jest każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, z wyjątkiem prezentów o niskiej wartości i próbek. Takie stanowisko potwierdza m.in. ETS w orzeczeniu w sprawie C-48/97 między Kuwait Petroleum (GB) Ltd a Commissioners of Customs & Excise.

W omawianej sprawie rozstrzygające jest jednak literalne brzmienie art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Nie stanowią one prawidłowej implementacji przepisów wspólnotowych. Z ich literalnego brzmienia wynika natomiast, że wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT (w tym także na cele reprezentacji, reklamy i promocji).

Odnosząc się natomiast do powoływanej przez organy podatkowe uchwały siedmiu sędziów NSA, wskazać trzeba, że dotyczyła ona stanu prawnego obowiązującego do 31 maja 2005 r. i wobec tego nie może być stosowana do nieodpłatnych przekazań od 1 czerwca 2005 r.