Jestem technikiem dentystycznym i prowadzę firmę. Co w mojej działalności jest towarem handlowym, a co materiałem? Przykładowo wosk i zęby są elementem wytworzonej protezy. Ale co z gipsem, masą osłonową, piaskiem do piaskowania, pumeksem i innymi materiałami, które są wykorzystywane w tym procesie, a nie są bezpośrednio elementem powstałego produktu? Czy koniecznie w takiej działalności trzeba prowadzić magazyn i produkcję (wprowadzać na magazyn powstałe protezy)? Może wystarczy materiały księgować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów bez prowadzenia magazynu?
- pyta czytelnik.
Produkcją podstawową w działalności prowadzonej przez techników dentystów są najczęściej protezy, osłonki porcelanowe, aparaty ortodontystyczne. Materiały, z których wytwarzane są te przedmioty, można podzielić na dwa rodzaje:
1) bezpośrednio związane z wytworzonym produktem, stanowiące w późniejszym okresie ich część składową (np. wosk, zęby itd.),
2) zużywane podczas procesu produkcji, niebędące jednym z elementów podstawowych produktu finalnego (np. masa osłonkowa, piasek do piaskowania, pumeks itd.).
Czy taki podział materiałów (na bezpośrednio i pośrednio związane z produktem) ma wpływ na ujmowanie wydatków na ich nabycie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów? Moim zdaniem to rozróżnienie ma charakter techniczny. Zakup tego typu materiałów jest bowiem wpisywany w jednej i tej samej kolumnie 10. W kolumnie tej ewidencjonowane są towary. Przez towary należy rozumieć towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki.
Towarami handlowymi są produkty finalne, czyli wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym. W omawianym przypadku będą to wykonane przez technika dentystę protezy i aparaty korygujące. Natomiast materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu (np. zęby, wosk). Do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku, jeżeli nie są środkami trwałymi. Z kolei materiały pomocnicze to takie, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (np. piasek i pumeks).
Osoby nieprowadzące pełnej księgowości są zobowiązane dodatkowo założyć jedynie ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia i kartę przychodów. Tak więc nie muszą prowadzić tzw. magazynu. Powinny jednak na podstawie prowadzonej dokumentacji na koniec każdego roku podatkowego sporządzić spis z natury.
Szczegółowe zasady ewidencjonowania określa rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (DzU nr 152, poz. 1475 ze zm.).
Autorka jest konsultantką w Europejskim Centrum Doradztwa i Dokumentacji Podatkowej
