Tak wynika z wyroku krakowskiego WSA z 27 kwietnia br. (I SA/Kr 1575/06).

Spółka świadczyła usługi hotelowe. Ich integralnym składnikiem były usługi gastronomiczne, polegające na wydawaniu gościom posiłków i napoi. Spółka nabywała te usługi od niezależnego kontrahenta, prowadzącego działalność w wynajmowanych od niej pomieszczeniach. Zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem o możliwość odliczenia VAT z faktur dokumentujących zakup usług gastronomicznych.

Organ podatkowy stwierdził, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT takiej możliwości nie ma, z wyjątkiem przypadków, gdy usługi te nabywają podatnicy świadczący usługi turystyki, w skład których wchodzą usługi gastronomiczne. Organ uznał jednak, że usługi świadczone przez spółkę nie są usługami turystyki, dlatego też prawo do odliczenia VAT jej nie przysługuje.

Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem. W odwołaniu podniosła, że skoro pojęcie usług turystyki, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie zostało zdefiniowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, należy posługiwać się ich definicją z ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. Zatem spółce - jako świadczącej usługi turystyki - będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jej zdaniem wskazuje na to również wykładnia celowościowa. Intencją ustawodawcy było bowiem ograniczenie możliwości odliczenia VAT przez podmioty będące ostatecznymi konsumentami usług gastronomicznych.

Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska spółki. Stwierdził, że skoro usługi turystyki nie zostały wyodrębnione w oddzielnym grupowaniu PKWiU, należy uznać, że mieszczą się w grupowaniu "usługi organizatorów i pośredników turystycznych". Podtrzymał stanowisko o braku prawa do odliczenia VAT naliczonego przez spółkę, ponieważ nie świadczy ona usług turystyki.

Sprawa trafiła do krakowskiego WSA, a ten przyznał rację spółce. Orzekł, że organy podatkowe niesłusznie odmawiały uznania świadczonych przez nią usług hotelowych za usługi turystyki. Sąd zauważył, że ustawa o VAT nakazuje posługiwać się grupowaniem usług z PKWiU tylko w odniesieniu do usług, które są tam sklasyfikowane. Usługi, których tam nie zawarto, należy oceniać według innych kryteriów identyfikacyjnych. Sąd odwołał się do wykładni językowej, zgodnie z którą turystyką są wyjazdy wypoczynkowe, połączone z rekreacją. Niewątpliwie mieszczą się tu - zdaniem sądu - usługi świadczone przez spółkę. Przysługuje jej zatem prawo do odliczenia VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji "usługi turystyki", stąd poważne wątpliwości, co się pod tym pojęciem kryje. Jednym z problemów jest to, czy do usług turystyki można zaklasyfikować usługi hoteli.

Niektóre organy podatkowe uznają, że nie. Odwołują się do PKWiU. Mimo braku w PKWiU grupowania "usługi turystyki" przypisują tym usługom grupowanie "usługi organizatorów i pośredników turystycznych", twierdząc jednocześnie, że usługi hoteli należą do innej grupy. Sąd się z tym nie zgodził. Stanowisko zaprezentowane przez WSA jest rozpowszechnione zarówno w literaturze, jak i interpretacjach wielu organów podatkowych.

Przykładowo Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (1471/VUR1/443-12/07/AP) w celu zdefiniowania usług turystyki odwołuje się do ustawy o usługach turystycznych, zgodnie z którą do takich usług należy zaklasyfikować również usługi hoteli. Taka interpretacja jest korzystna dla podatników. Pozwala bowiem na odliczenie VAT naliczonego przez firmy świadczące usługi hotelarskie na podstawie art. 88 ust. 1 pkt ustawy o VAT. W ten sposób realizowana jest kluczowa dla podatku VAT zasada neutralności, mająca na celu zwolnienie przedsiębiorcy z ciężaru tego podatku w zakresie, w jakim dotyczy on prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.