Wynagrodzenie za pracę małżonka nie jest kosztem uzyskania przychodów. Ta zasada nie dotyczy jednak relacji między przedsiębiorcami. Potwierdził to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

O interpretację wystąpiła kobieta, która prowadzi firmę budowlaną. Rozlicza się na zasadach ogólnych za pomocą księgi przychodów i rozchodów. Jej mąż ma własną działalność gospodarczą. Świadczy usługi koparką, m.in. przygotowuje tereny pod budowę. Płaci zryczałtowany podatek naliczany od przychodów.

Kobieta współpracuje z mężem, który wystawia faktury za swoje usługi. Wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Czy może tak robić? Ona twierdzi, że tak. Jej zdaniem w tej sprawie nie stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, który wyłącza z kosztów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w razie prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci jej wspólników. Przepis ten nie dotyczy zapłaty za usługę wykonaną przez firmę małżonka. Nie można uznać tej usługi za pracę własną.

Co na to fiskus? Podkreślił, że w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT chodzi o pracę wszelkiego rodzaju, niezależnie od tego, czy jest świadczona na etacie, umowie cywilnoprawnej (zlecenia lub o dzieło), czy też bez podstawy prawnej. Nie dotyczy natomiast usług wykonywanych dla firmy małżonka przez przedsiębiorcę. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi.

Wydatki na usługi budowlane świadczone przez firmę męża mogą więc być kosztem uzyskania przychodów w przedsiębiorstwie żony (interpretacja nr 0114-KDIP3-1.4011.435.2018.1.EC).

Korzystne stanowisko dla współpracujących małżonków fiskus przedstawiał też we wcześniejszych interpretacjach. Przykładowo w sprawie rozliczeń właściciela hurtowni. Jego żona prowadzi firmę transportową. Regularnie świadczy usługi dla męża. Co miesiąc wystawia fakturę. Czy wydatki mogą być podatkowym kosztem? Tak. Skarbówka podkreśliła, że jeśli każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i jeden wykonuje usługi na rzecz firmy drugiego, to nie jest to praca własna, o której mówi art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Transakcje między nimi rodzą takie same następstwa jak między przedsiębiorcami niepołączonymi więzami rodzinnymi.

Zdaniem fiskusa przy rozliczaniu wydatku nie ma znaczenia, że kontrahentem, od którego przedsiębiorca nabywa usługi, jest jego żona. Zaliczenia faktury do kosztów nie wyklucza też to, że samochody do jej firmy zostały kupione w czasie istnienia wspólności majątkowej (interpretacja nr ITPB1/415-747a/14/AD).

Skarbówka zgodziła się też na rozliczenie czynszu i remontu wynajmowanej od małżonka nieruchomości. Korzysta z niej mężczyzna, który prowadzi sklep spożywczy. W pomieszczeniach wynajmowanych od żony ma biuro i magazyn (interpretacja nr 0111-KDIB1-1.4011.81.2017. 1.BS).