- W przypadku nieuregulowania kwoty kredytu wierzyciel przejmuje pojazd dłużnika. Następnie sprzedaje go w systemie VAT marża. Jak należy ustalić „kwotę nabycia" w przypadku pojazdów przewłaszczonych od kredytobiorców (pożyczkobiorców)? – pyta czytelniczka.
W przypadku udzielanych przez podatnika kredytów/pożyczek pod zastaw nabywanych pojazdów i podpisywanej wraz z nimi umowy o przeniesienie własności pojazdu (w części), nie dochodzi do zakupu towaru (pojazdu) w ścisłym tego słowa znaczeniu. Umowa zawarta pomiędzy kredytodawcą/pożyczkodawcą a kredytobiorcą/pożyczkobiorcą nie jest bowiem umową kupna w rozumieniu kodeksu cywilnego. Dopuszczalność jej zawarcia wynika z występującej w prawie zasady swobody umów. Samo zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności nie jest czynnością skutkującą możliwością rozporządzania przedmiotowym pojazdem jak właściciel, gdyż kredytodawca/pożyczkodawca posiada jedynie udział w prawie własności pojazdu. Rzecz będąca przedmiotem zabezpieczenia pozostaje cały czas w faktycznym posiadaniu dłużnika i to on ma prawo jej używania w granicach ustalonych przez strony umowy. Niewywiązanie się z zawartej umowy kredytu/pożyczki (brak spłaty kredytu/pożyczki) decyduje jednak o skorzystaniu z zapisów umowy i przejęciu przez kredytodawcę przedmiotu zastawu oraz możliwości swobodnego dysponowania przewłaszczoną rzeczą.