Terminowe regulowanie należności przez kontrahentów jest dla wielu przedsiębiorców kluczowe dla zachowania płynności finansowej. Często stosowaną formą zachęty do szybkiej zapłaty za towar czy usługę jest rabat udzielany w postaci skonta. Dotyczy to również transakcji wewnątrzunijnych. Skorzystanie ze skonta udzielonego przez zagranicznego dostawcę może jednak stwarzać wątpliwości odnośnie do prawidłowego rozliczenia VAT.

Skonto jest formą obniżki ceny z tytułu wcześniejszej zapłaty. Rozwiązanie to niesie korzyści zarówno dla sprzedawcy – w związku z wcześniejszym otrzymaniem zapłaty, jak również dla kupującego – poprzez otrzymaną obniżkę ceny.

Unijna obniżka, polski problem

Skorzystanie ze skonta od unijnego sprzedawcy może powodować wątpliwości w zakresie prawidłowego rozliczenia VAT przez polskiego nabywcę. W praktyce co do zasady zagraniczni dostawcy nie wystawiają bowiem faktury korygującej dokumentującej skorzystanie ze skonta. Pojawia się zatem wątpliwość, kiedy należy obniżyć podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji, gdy data wystawienia faktury i data płatności odnoszą się do różnych okresów rozliczeniowych.

Przykład

Spółka otrzymała od kontrahenta z Niemiec fakturę dokumentującą WNT na kwotę 100 000 euro. Faktura została wystawiona 27 kwietnia 2018 r. Na fakturze widnieje informacja o możliwości skorzystania z 2-proc. skonta w przypadku zapłaty w terminie 14 dni. Spółka dokonała zapłaty w kwocie 98 000 euro 5 maja 2018 r.

Spółka ma wątpliwość w jaki sposób określić wartość WNT: czy podstawę opodatkowania należy obniżyć o skonto dopiero w rozliczeniu za miesiąc, w którym zostaną spełnione warunki uprawniające do skorzystania ze skonta, tj. w miesiącu dokonania płatności (maj), czy może już w miesiącu wystawienia faktury (kwiecień). Czy zatem spółka powinna ująć WNT w kwocie 100 000 euro w deklaracji za kwiecień, a następnie skorygować WNT o 2 000 euro w deklaracji za maj, czy może już w kwietniowej deklaracji wykazać WNT w kwocie 98 000 euro?

Brak odpowiedzi w przepisach

Przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost sposobu rozliczania skont w transakcjach wewnątrzwspólnotowych. W tym zakresie należy zatem posiłkować się linią interpretacyjną organów podatkowych. Zgodnie z nią sposób rozliczenia skonta dla celów VAT zależy od momentu zapłaty (np. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 września 2017 r., 0112-KDIL1-3.4012.304.2017.2.JN).

Co na to fiskus

W przypadku gdy zapłata za fakturę zostanie dokonana w uzgodnionym, wcześniejszym terminie, który przypada przed upływem terminu na złożenie deklaracji podatkowej za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT, podatnik powinien obniżyć podstawę opodatkowania WNT o kwotę otrzymanego skonta w deklaracji za miesiąc wystawienia faktury.

Zgodnie zatem z linią interpretacyjną organów podatkowych, nawet w przypadku braku faktury korygującej lub innego dokumentu potwierdzającego udzielenie skonta, ustalając podstawę opodatkowania z tytułu WNT, polski nabywca powinien uwzględnić skonto w rozliczeniu za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, jeżeli płatność została dokonana przed złożeniem deklaracji za ten okres.

W sytuacji przedstawionej w przykładzie jako podstawę opodatkowania WNT należy zatem w rozliczeniu za kwiecień 2018 r. przyjąć kwotę z faktury pomniejszoną o skonto, tj. 98 000 euro.

Jeśli jednak zapłata nastąpi po upływie terminu na założenie deklaracji podatkowej, to podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu WNT obniża się w miesiącu, w którym dokonano zapłaty uprawniającej do skorzystania ze skonta. Podatnik powinien również skorygować podatek naliczony.

— Lidia Adamek–Baczyńska jest doradcą podatkowym, partnerem w Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA Sp. z o.o.

— Olga Palczewska jest starszym konsultantem w Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA Sp. z o.o.

podstawa prawna: art. 20 ust. 5 i art. 29a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 1221 ze zm.)