Zasadniczo płatnicy (zakłady pracy, rolnicze spółdzielnie produkcyjne, podmioty wymienione w art. 35 ustawy o PIT, a także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wypłacają świadczenia z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz art. 18 ustawy o PIT, tj. m.in. z umów zlecenia i o dzieło - zob. art. 41 ust. 1 ustawy o PIT) są zobowiązani w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, tj. mającym miejsce zamieszkania w Polsce oraz urzędom skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje o wysokości dochodu, czyli PIT-11. W przypadku zakładów pracy i ww. płatników wskazanych w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT obowiązek sporządzenia PIT-11 powstaje tylko wtedy, gdy nie robią rocznego obliczenia podatku (PIT-40 – zob. art. 37 ustawy i PIT). Obowiązek ten regulują art. 39 ust. 1 i art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT.