Wiele osób pracuje i wynajmuje mieszkanie w innym mieście, niż jest zameldowanych. Fiskus potwierdził, że jeśli prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą, mogą rozliczyć się w korzystny sposób, o czym świadczy interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Z pytaniem zwrócił się podatnik prowadzący działalność gospodarczą o charakterze usługowym, polegającą na specjalistycznym projektowaniu odzieży. Napisał, że siedzibą firmy jest miejscowość X, w której wnioskodawca jest zameldowany i na stałe przebywa. Nawiązał jednak stałą współpracę z firmą z miejscowości Y, oddalonej o ok. 500 km. Umowa zobowiązuje go do świadczenia usług w siedzibie kontrahenta. Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości Y, aby ograniczyć koszty związane z dojazdami i uzyskać możliwość terminowego wykonywania zleconych czynności. Zapłata czynszu za najem jest potwierdzona przelewem bankowym.

Związek z działalnością

Mężczyzna chciał uzyskać potwierdzenie, czy wynajęcie mieszkania w miejscowości, w której przebywa wyłącznie w celach związanych ze świadczeniem usług na rzecz kontrahenta, może być kosztem uzyskania przychodu. Jego zdaniem tak, bo jest to uzasadniony i racjonalny wydatek, służący zachowaniu źródła przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. Przypomniał, że wydatek stanowiący koszt podatkowy musi spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu; nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty (art. 23 ustawy o PIT); musi być właściwie udokumentowany.Ponadto za koszt nie można uznać opłat, które służą do celów osobistych przedsiębiorcy.

Jednocześnie dyrektor Izby Skarbowej zaznaczył, że o tym, jakie opłaty są racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje przedsiębiorca. To na nim spoczywa zatem obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą.

Konieczne dowody

Konieczne jest także właściwe udokumentowanie wskazanych we wniosku wydatków. Zgromadzone dowody nie mogą się ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela mieszkania, które wynajmuje wnioskodawca, stwierdzających wysokość opłat. Przedsiębiorca musi również posiadać dowody świadczące o wykonaniu usług wymagających pobytu w danej miejscowości.

Na koniec dyrektor Izby Skarbowej zastrzegł, że rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji nie jest ustalanie, czy opis przedstawiony we wniosku jest zgodny z rzeczywistością. Stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeśli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy.

Jak podkreśla prawnik Marcin Malinowski, przedsiębiorca musi we właściwy sposób udokumentować wszystkie wydatki, które chce odliczyć od przychodu.

– Coraz więcej osób rozlicza też koszty wynajmu. Trudno to kwestionować, ponieważ bez ich poniesienia nie mogłyby osiągnąć przychodów w innej miejscowości – mówi.

numer interpretacji : ITPB1/4511-487/16/JŁ

Opinia dla „Rz"

Jarosław Ziobrowski, adwokat, partner w kancelarii Kurpisz i Ziobrowski

Interpretacja potwierdza, że osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą mają możliwość zmniejszenia płaconego podatku dochodowego. Może to mieć szerokie zastosowanie, gdyż wielu samozatrudnionych z mniejszych miejscowości wynajmuje mieszkanie w większym ośrodku. Czynsz za najem w innym mieście może stanowić koszt uzyskania przychodów niezależnie od kwoty i okresu najmu. Ustawa o PIT nie przewiduje żadnych ograniczeń. Fiskus nie ma też podstaw, by kwestionować zasadność takiego wydatku. Gdyby przedsiębiorca wybrał hotel, opłaty byłyby o wiele wyższe. Nie wydaje się też, by rozliczenie samozatrudnionych stało się przedmiotem wzmożonych kontroli podatkowych.